Rökkur - 01.06.1946, Blaðsíða 40

86
R Ö K K U R
crt Ólafsson, Sigurð Pétursson,
Björn Halldórsson, en flest
kvæðin í safninu eru þó eftir
skáld 19. og 20. aldar.
Kvæði Stefáns Ólafssonar til
kvenna eru hugþekk og fögur.
Þarna er kvæðið „Eg veit eina
baugalínu“, sem margir kann-
ast við, og „Björt mey og hrein“,
sem enn fleiri þekkja, a. m. k.
fyrstu tvær vísurnar, sem oft
eru sungnar, en kvæðið er alls
fjögur erindi og liljóðar hið sið-
asta svo:
Það sorgar él
mitt þvingar þel,
\-i,ð þig eg hlýt að skilja,
þó finni eg hel
þá farðu vel
fagurleit hringaþilja.
Kvæði Bjarna Gissurarsonar
„Þegar fögur heims um hlíðir“
hefst á þessu inngangserindi:
Hvað er fegra en sólar sýn,
þá sveimar hún yfir stjörnu-
rann ?
Hún vermir, hún skin
og hýr gleður mann.
En fyrsta erindi kvæðisins
fijálfs hljóðar svo:
Þegar fögur heims um hliðir
heilög sólin loftið prýðir,
lifnar hauður, vötn og víðir,
voldugleg er hennar sýn.
Hún vermir, hún slcin.
Með liæstu gleði herrans lýðir
horfa á glampa þann.
Ilún vermir, hún skín
og hýr gleður mann.
Og svo heldur skáldið áfrani
og lýsir áhrifum sólar á náttúr-
una, menn og dýr, er liún „geng-
ur áfram lofts um leiðir og lýj"
ast aldrei kann“ og
Öll náttúran brosandi breiðir
blíðan faðm og sig tilreiðir,
þegar veldis hringinn heiðir
og hennar ljóma augna brýn.
Hún vermir, hún skín
og liýr gleður mann.“
Og svo knýr skáldið gígjuna
áfram — syngur óð sinn til sól-
ar og svanna og óneitanlega et’
fögur samlíkingin:
„Orðið herrans helgra dóma
og hreinferðugrar kvinnu sónia
samlíkt er við sólar ljóma,
þá situr hún hýr að verkum sín-
Hún vermir, hún skín“ —
og „Fölt er gull hjá svoddan
svanna.
Það er hreinn hljómur 1
strengjum gígju þessa skálds-
Þar næst kemur þulan, sem vi®
lærðum börn við móðurkné: