Veiðimaðurinn - 01.06.1940, Blaðsíða 11

ið fjör í þessum hópgöngum. Um og
aftan við miðjan hópinn taka nokkrir
laxar sig á loft, og sendast áfram með
busli og sporðaköstum. Oft hverfur
hópurinn skyndilega og kemur svo í
ljós á öðrum stað, á sama hátt. Þegar
komið er nærri háflæði nálgast þessar
vöður og fara jafnframt nokkuð upp í
ána, og er þá vanalega mikill hraði á
öllum hópnum.
Áin verður nú allt í einu í boðaföll-
um, en í öldukvikinu myndast glamp-
andi, silfurlitar rákir, sem breytast
snögglega, og verða eins og glitrandi
maurildi, en þetta er endurkast frá
hinum björtu líkömum laxanna, sem
vanalega snúa til sjávar aftur, þegar
þeir á þennan hátt hafa skoðað árós-
inn. Á næsta flæði koma þeir aftur og
nú fer laxinn hægara og heldur ákveð-
ið áfram upp eftir ánni og dreifir þar
úr sér, eftir ástæðum. Laxinn verður
að smávenjast mismuninum á söltum
sjónum og fersku vatninu. Hann held-
ur sig því um tíma í ósum ánna, áður
en hann ræðst til uppgöngu í þær. Ef
við athugum hvað fyrstu laxarnir, sem
1 ána koma, hafast að, þá sjáum við
að þeir hafa farið rólega yfir og látið
lítið á sér bera, — áin hefir líka breytt
sér frá því sem hún var sumarið áður.
Nýir hyljir hafa myndazt, en aðrir
hafa horfið, og allt þetta þarf athug-
unar við.
Nokkrir laxar hafa stanzað undir
háum fossi, en þeir geta ekki stokkið
fossinn, nema þeir hafi æft sig fyrst.
Þeir halda ótrauðir áfram æfingunum,
þó þeir endaveltist niður hvað eftir
annað. En einn góðan veðurdag sjá-
um við lax taka sig upp fyrir neðan
fossinn. Hann myndar bogalínu í loft-
inu, nær fossbrúninni og hverfur í
flauminn, en rýkur svo áfram eins og
kólfi væri skotið, þar til straumþung-
ans gætir minna. Á þennan hátt þok-
ast laxinn smátt og smátt upp ána og
fer að halda sig á vissum stöðum að
staðaldri. — En þarna er sýnd veiði,
en ekki gefin.
AÐ munu flestir, sem reynt hafa,
sammála um það, að stangaveiðin
er skemmtilegasta veiðiaðferðin, sé
hún stunduð af fullri mannúð, eins og
góðum veiðimanni sæmir. Eftir því sem
menn venjast stangaveiðinni, verður
þeim léttara um allt, sem að þessu lít-
ur, en eins og skiljanlegt er eru veiði-
aðferðirnar mjög mismunandi eftir
þeim ástæðum, sem fyrir hendi eru.
Það er heldur ekki sama hvernig áhöld-
in eru, sem menn nota, en laxveiði-
áhöld eru dýr. Vönduð stöng, hjól og
lína kostar 4 til 5 hundruð krónur, en
vitanlega má fá veiðiáhöld fyrir mik-
ið lægra verð eða niður í 150 krónur,
en laxveiðiáhöld getur maður ekki
kallað áhöld, sem kosta undir því verði.
Ég kem þá að veiðiaðferðunum sjálf-
um: Það sem mestu ræður er fyrst og
fremst veðrið, litur og straumur árinn-
ar, sem á að veiða í, og á hvaða tíma
veiðin fer fram. Algengasta veiði-að-
ferðin er að veiða laxinn á maðk. —
Framan við aðallínuna er haft girni,
tveggja metra langt. Á girnið er bund-
inn öngull, og er bezt að hafa öngulinn
ekki stóran. Þessi öngull er beittur með
góðum ánamaðki, sumir nota tvo
maðka. Sé straumur, þar sem er fisk-
að, er sett blý á gimið 30 til 40 cm. frá
önglinum. Þetta heldur önglinum nið-
ur undir botni, og varnar því að beit-
an berist of hratt yfir, en það er þýð-
ingarmikið atriði. Allflestir, sem hafa
áhuga fyrir veiðiskap komast fljótt á
lag með að veiða á maðk, sérstaklega
þeir, sem eru glöggir á að sjá, hvar
laxinn liggur í ánni, en það sézt bezt
9