Veiðimaðurinn - 01.06.1940, Síða 18

Sæmundur Stefánsson:
Skemmtileg íþrótt
ALDREI hefi ég orðið þess var, að
íþróttasíður blaðanna hér birtu
neitt viðkomandi stangaveiði, og gæt-
ir þó oft langsóttra frétta þar. Er mér
næst að halda, að sumir hverjir telji
hana jafnvel ekki til íþrótta, en það
eru þeir einir, sem ekkert hafa kynnzt
henni.
Ef til vill stafar þessi misskilningur
af því, að í flestum íþróttum geta þeir
einir skarað fram úr, sem gæddir eru
einhverjum sérstökum líkamlegum yf-
irburðum, og aðeins geta notið sín á
léttasta skeiði. Og margar íþróttir eiga
tilveru sína að miklu leyti að þakka
keppninni.
Þessu er ekki þannig varið með
stangaveiði, því hana geta menn stund-
að frá bernsku til elliára, og enda þótt
heilbrigður líkami njóti sín þar bezt,
sem við annað, þá eru þeir þó fjölda
margir, sem hafa fulla ánægju og
heilsubót af þessari íþrótt, enda þótt
fatlaðir séu eða heilsubilaðir.
Mér er sagt um frægan enskan
lækni, að hann hafi oftsinnis ráðlagt
taugaþreyttum sjúklingum sínum að
kaupa sér veiðistöng og fara upp í
sveit, í stað þess að senda þá á eitt-
hvert hressingarhælið.
Englandsmeistarinn í stangaköstum,
Mr. Greenaway, hlaut svo mikinn á-
verka í síðustu styrjöld, að hann ber
síðan gervihandlegg og öxl hægra
megin, en til stangaveiði kunni hann
ekkert áður. Nú er það atvinna hans
að kenna þessa íþrótt, jafnhliða því,
sem hann keppir í köstum heima fyr-
ir og erlendis.
Einnig má geta þess, að til er útbún-
aður með stöngum, sem þannig er
gerður, að einhentir menn geta veitt
með þeim, og eru ótaldar þær stundir,
er þessir menn hafa stytt sér við veiði-
skap.
ÉR á landi hefir stangaveiði rutt
sér mjög til rúms hin síðari ár,
og er tiltölulega stutt síðan að hún
þekktist, nema meðal einstöku manna
í Borgarfirði og Reykjavík, en þeir
höfðu lært af Englendingum, sem
dvöldu hér við veiðar sumarlangt. Þá
var aðeins veitt þar sem mest var veiði-
von, enda margar veiðiár svo rányrkt-
ar með netaveiði, að lítið þýddi að
reyna þar stangaveiði. Var svo komið,
að i mörgum þeirra var að mestu eða
öllu búið að eyðileggja veiðistofninn.
Eftir að stangaveiðin var orðin það
eftirsótt bæði af útlendingum og inn-
lendum mönnum, að arðvænlegt þótti
að leigja árnar til stangaveiði, varð
um leið að takmarka að mun netaveið-
ina, og var aðstaðan víða þannig, að
hætta varð henni með öllu. Þetta
reyndist oft óframkvæmanlegt á þeim
stöðum, sem margir áttu hlut að máli,
16