Veiðimaðurinn - 01.09.1958, Síða 21

en nú fór minnkandi liið glaða sólskin.
Skyggni var þó ágætt og sást prýðis vel
til fjalla. Þegar kom vestur að Fíflholtum
á leið til hins þekkta staðar, Brúarfoss,
var fagurt að líta til næstu fjallanna.
Fagraskógarfjall og Hólmurinn voru
svipglæst í hinu dásamlega veðri. Yfir
Hítardalinn beltaði sig þokuslæða, sem
var sýnilega að leysast upp fyrir áhrifum
sólarinnar. Það var aðdáunarvert að sjá
þessa friðarblæju yfir bústöðum Grettis
og Björns Hítdælakappa (þessi málsgrein
hefur óvænt slæðst inn í sögu „Veiðiferð
í Djúpadal", sem kom í Veiðimannin-
um fyrir jólin 1957, og bið ég alla sem
lesa og veiðifélagana velvirðingar á þess-
um klaufaskap mínum, en vegna þess
atviks kemur þessi saga).
Nú höldum við áfram sögunni og
veiðiferðinni vestur. Þegar kom vestur
fyrir Haukatunguhverfið, fór að draga
ský fyrir sól og smá þyngja á lofti; en létt
var ekið, og vel skilaði áfram. Stanzað
var á Vegamótum, en þar var enga hreyf-
ingu að sjá. Þar skiptast vegir, liggur
annar til Stykkishólms, en hinn vestur
sveitir og þann veg fórum við og héldum
vel áfram, því ekkert var að og benzín
nóg á bílnum. Þegar að Bergsholti kom
var stanzað. Fóru þeir Þorkell og Sigurð-
ur út úr bílnum og gengu heim að bæn-
um, en að lítilli stundu liðinni, komu
þeir aftur með þann boðskap, að við
værum allir boðnir heim að bæ þessum
þegar við kæmum úr veiðiförinni, upp á
góðgerðir og ball, og var því vel fagnað
með lófataki. Þarna bjó gestrisið fólk og
aðlaðandi. Enn var sprett úr spori og
bílnum ekið hratt, því öruggur var bíl-
stjórinn og allir sungu glatt, sem líka
var von, þar sem kaffidrykkja og ball
var í vændum að kvöldi eftir veiðarnar,
sem alltaf eiga sín æfintýri og öllum
veiðimönnum er það sameiginlegt að
hlakka til þeirra. Það er svo annað mál,
hvernig veiðin verður. Óðum styttist leið
til Vatnsholts; þar var ákveðinn áningar-
staður. Veðrið var enn ágætt þegar við
komum að Vatnsholti. Var bóndi heima
og tók vel á móti okkur. Hann hafði búist
við okkur þennan dag og allt var vel
undirbúið. Veiðiveður þótti gott. Var nú
sezt að kaffidrykkju og teknir upp vindl-
ar og reykt ákaflega, og var bóndi hinn
skemmtilegasti heim að sækja, eins og
hann var kunnur fyrir.
Héldu nú félagarnir þrír, Þorkell, Þór-
arinn og Sigurður, lengra vestur til að
tína söl, en við Bjarni fórum að veiða,
og var svo umtalað, að við reyndum
vötnin fyrst. Var nú kominn vætuúði,
en veiðin reyndist treg. Samt vorum
við þaulsætnir og stóðst það á endum, að
við vorum búnir að prófa vötnin þegar
hinir komu aftur. Fékk ég ekkert á stöng,
en svo reyndi ég otur og fékk 7 sjóbirt-
inga, smáa. — Bjarni fékk ekkert á stöng-
ina heldur og lánaði ég honum því ot-
urinn og fékk hann þá 3 sjóbirtinga.
Nú var ekið að Vatnsholtsá, settar
saman stengur og önglar beittir stórum
maðki. Skiptum við okkur með ánni alla
leið niður að ós. Víða var reynt, en tregur
var hann. Við nutum þó góðviðrisins og
ánægjunnar, að vera frjálsir úti í náttúr-
unni við veiðar og reyndum marga sil-
ungastaði. Héldum síðar upp með ánni,
dreyfðir samt, en lentum 4 saman í ein-
um staðnum, þar sem lækur rennur í
ána. Settum við þar allir samtímis í lax.
19
VKIOIMABimiNN