Veiðimaðurinn - 01.03.1959, Qupperneq 5

SVFR
VEIÐIMAÐURINN ««
MARZ
MÁLGAGN STANGAVEJÐIMANNA Á ÍSLANDI 1959
Ritstjóri: Viglundui Möller, Útgefandi: Stangaveiðifélag Reykjavikur
Ægissiðu 92, Reykjavik. Afgreiðsla Bergstaðastrceti 12B, Reykjavik.
Simi 19755. Prentað i Ingólfsprenti.
Æð vornöttum.
RÚMUR ársjjórðungur er nú liðinn
siðan Veiðimaðurinn kom út siðast. Ár-
ið 1958 er runnið i haf timans og við
hefur tekið nýtt ár, sem pegar er orðið
ár hinna þyngstu harma og mestu áfalla,
sern yfir þjóðina hafa dunið um langt
skeið. Frá sjónarmiði þeirra, sem fullrar
forlagatrúar eru, hljótum við að mega
vera forsjóninni þakklát fyrir þá tilhög-
un, að framtíðin skuli jafnan vera okkur
flestum lokuð bók, þvi að það vœri
hörmulegt hlutskipti, að vita allt, sem
ókominn timi ber i skauti sínu, en geta
þó engu breytt um rás viðburðanna. Og
eigi myndi það breyta miklu um getu
okkar til þess að bera slika vitneskju,
þótt við tryðum þeirri skýringu, að það
sem kallað er forlög í lifi manna séu
óhjákvœmilegar afleiðingar orsaka, sem
þeir sjálfir hafi skaþað. Þótt sumum
kunni að þykja ofmœlt hjá sálmaskáld-
inu, þegar það segir: „Og ég sé vel að
vizkan tóm og náðin því veldur, að ei
meira sagt oss er“, þá er áreiðanlega mik-
ill sannleikur i þeim orðum fólginn, a.
m.k. varðandi „raunaspurningar“ lifsins.
En ekki vœri það hcldur æskilegt, að
vita nákvœmlega fyrir þcer gleði- og ham-
ingjustundir, sem okkar bíða. Með þvi
vcerum við svipt einum unaðslegasta
þcetti hugsanalifsins, voninni, eftirvcent-
ingunni — óskadraumunum um hið ó-
komna. Þá vceri t. d. hcett við að sum-
ir draumlaxar okkar veiðimannanna
mundu minnka og hugrænar œvintýra-
ferðir á skammdegiskvöldum leggjast
niður að rniklu leyti. Þótt eitthvað af
þvi, sem á eftir að gerast, kœmist i ná-
munda við draumsýnirnar, vœri miklum
Ijóma af þvi svipt, ef við vissum það allt
uþþ á hár löngu áður en það skeði. Von-
in, sem er ein af mestu náðargjöfum
guðanna, er aðeins til í óvissunnar heimi,
og með aðstoð imyndunaraflsins, sem
Veiðimaðurinn
I