Veiðimaðurinn - 01.03.1959, Side 36

eins og allir kraftar dauðvona manns
leyfðu, þá var ég nú í sömu hættunni og
laxinn á'ður, dreginn af honum, að mér
fannst, með ofsa hraða öfugur og náttúr-
lega algjörlega nauðugur að dyrum ei-
lífðarinnar!
Ég reyndi í lengstu lög að halda niðri
í mér andanum, en þó hlýt ég að hafa
drukkið eitthvað, því ráð mitt var orðið
mjög óljóst. Ég varð þess þó var, að
eitthvað slitnaði og fætur mínir voru
lausir á ný.
Mér skaut nú fljótt upp á yfirborðið
og rétt í sömu svipan fann ég eitthvað
krækjast í jakka nr'nn við hægri öxlina.
Nú var togað í hinn endann á mér og
ég dreginn öfugur við það sem áður var.
Með þá veiku von í brjósti, að-nú hefði
lífsþráðurinn krækst í mig svo ég ætti ef
til vill eftir að endurnærast af krafti fóst-
urjarðarinnar missti ég meðvitundina og
vissi ekki af mér fyrr en á löndunareyr-
inni, þar sem félagar mínir tveir voru að
stumra yfir mér. Það fyrsta sem ég man
eftir, var mas þeirra og hlátur og nokkuð
kesknisfull gamansemi um hrakfarir mín-
ar, og fannst mér þetta í fyllsta máta óvið-
eigandi eins og nú stóð á.
„Hún var víst ekki alveg lögum sam-
kvæmt þessi veiðiaðferð sem ég notaði,
ef u:«n reglulegan lax hefði verið að
ræða“, lieyrði ég annan segja.
„Varla getur hún nú talizt mjög sak-
næm við svona ódrátt,“, ansar þá hinn,
„og bærilega tókst þér að húkka í hann,
þó einhverntíma hafi spriklað skemmti-
legar á endanum. Blessaður vertu, þetta
var hreint eins og að draga steindauðan
þorsk, og það hékk svo sem allt, við lapp-
irnar á honum, bæði línan og stöngin".
Þeir efuðust ekki um áð lífgunartil-
raunir þær, sem framkvæmdar voru á
mér, bæru tilætlaðan árangur; annars
hefðu þeir víst ekki talað svona.
Ég hef oft hugsað um það síðan, livort
réttara teljist að ég hafi tapað laxinum
eða hann liafi tapað mér. Eri eitt er þó
víst, að aldrei, hvorki fyrr né síðar, hefi
ég lofað guð fyrir að missa lax.“
Bíllinn rann ennþá eftir veginum,
kannske dálítið lrægar en áður. Félagarn-
ir þrír sátu nú hljóðir, hver með sínar
hugsanir, eftir þessa sögu, og tóku naum-
ast eftir því, að fram undan var áin, með
skrúðgræna bakka, sem áttu að verða
þeirra ævintýraheimur næstu þrjá daga.
Aimælisblaðið.
NÆSTA hefti Veiðimannsins verður,
eins og áður hefur verið tilkynnt, afmæl-
isblað, helgað 20 ára afmæli Stangavei’ði-
félags Reykjavíkur. Er ætlunin að það
komi út sein næst stofndeginum, 17. maí.
Félagsmenn eru því enn minntir á að
ritnefndinni væri mjög kærkomið að fá
efni í þetta blað, úr sögu félagsins ásamt
myndum. Talsvert hefur þegar borizt af
myndum, en greinar engar. Nú fara’ að
verða síðustu forvöð að senda greinar, ef
einhverjir skyldu vera með þær í smíð-
um. Fyrir apríllok þarf allt efni í blaðið
að vera tilbúið, og helzt fyrr.
Ef eitthvað af skáldum félagsins vildi
yrkja til þess afmæliskvæði, væri fengur
að því, og ennfremur einstökum vísum,
sem til kynnu að verða af þessu tilefni.
Félagar. Nú höfðum vér til þegnskyldu
yðar og ræktarsemi við ritið og félagið.
Ritstj.
32
Veiðimaðurinn