Fréttablaðið - 18.03.2023, Side 18

Það er
erfitt að
óreyndu að
ímynda sér
það að
horfa upp
á maka
sinn og vin
hverfa
sjálfum sér
smátt og
smátt.
Óperuformið hefur í
seinni tíð orðið dálítið
heilagt fyrir mörgum.
Ingvar var einnig
mikilsmetinn hljóð-
hönnuður.
birnadrofn@frettabladid.is
Í kvöld fara fram minningartón­
leikar um Ingvar Lundberg, hljóð­
hönnuð og tónlistarmann, sem
lést síðastliðið sumar aðeins 56 ára
gamall. Tónleikarnir fara fram í
Bæjarbíói og þar koma fram Cell7,
SúEllen, Dúkkulísur, Guðmundur R,
Jón Ólafsson, Kvöldverður á Nesi og
Langi Seli og skuggarnir.
Ingvar starfaði sem tónlistar­
maður frá unglingsaldri og var
þekktastur fyrir hljómborðsleik í
sveitinni SúEllen. Hljómsveitin var
stofnuð árið 1983 og var snemma
farin að koma fram á dansleikjum.
SúEllen var frá Norðfirði og kom
mest fram fyrir austan. Árið 1985
var hún meðal keppenda í hljóm­
sveitakeppni í Atlavík, þar varð hún
í 2. sæti en í 3. sæti varð Special treat­
ment, sem varð svo þekkt sem Greif­
arnir.
Ingvar var einnig mikilsmetinn
hljóðhönnuður, sérhæfður í kvik­
myndum. Hann var margverðlaun­
aður fyrir verk sín og stuttu eftir and­
látið hlaut Ingvar Edduverðlaun fyrir
hljóðhönnun í kvikmyndinni Dýrið.
Á tónleikunum í kvöld ætla vinir
Ingvars að heiðra minningu hans og
mun allur ágóði renna í minningar­
sjóð um Ingvar. n
Heiðra minningu Ingvars í Bæjarbíói
Ingvar var
þekktastur
fyrir að spila
á hljómborð í
hljómsveitinni
SúEllen.
Um helgina |
Gamanóperan Don Pasquale
hefur slegið í gegn í Þjóðleik­
húskjallaranum, jafnvel hjá
þeim sem halda að þeir hafi
ekki gaman af óperum.
birnadrofn@frettabladid.is
Sviðslistahópurinn Óður
f lytur um þessar mundir
gamanóperuna Don Pas­
quale í Þjóðleikhúskjallar­
anum. Þórhallur Auður
Helgason óperusöngvari fer með
hlutverk Ernesto í sýningunni
og segir hann markmið hópsins
að setja upp óperusýningar fyrir
almenna Íslendinga, einkum þá sem
halda að þeir hafi ekki gaman af
óperum. Óperan sé flutt á íslensku
og í fyrirrúmi sé leikgleði, nánd við
áhorfendur og umfram allt að taka
þetta ekki of hátíðlega.
„Óperuformið hefur í seinni tíð
orðið dálítið heilagt fyrir mörgum.
Það má litlu breyta og hefðin ræður
dálítið miklu en við lítum svo á að
ópera eigi fyrst og fremst að vera
skemmtun og leyfum okkur ýmis­
legt til að koma því til skila,“ segir
Þórhallur.
Fyrir nokkrum árum fór Þórhall­
ur ásamt vini sínum, óperusöngvar­
anum Ragnari Pétri Jóhannssyni, á
óperuna Ástardrykkinn í Vínar­
borg. Þórhallur segir að gaman­
óperan hafi verið afar vel upp sett
í þetta skiptið. „Hún var alveg bráð­
fyndin. Við vorum þarna í rosalega
góðu skapi og hlógum okkur mátt­
lausa en fólkið í kringum okkur var
alltaf að sussa á okkur,“ segir Þór­
hallur. „Áhorfendum fannst þetta
svo fínt að það mátti ekki hlæja að
gamanóperunni,“ bætir hann við.
„Við bitum þetta svo rosalega
í okkur, fórum heim og töluðum
um það hvernig væri komið fyrir
þessu listformi ef maður mætti ekki
lengur hlæja á gamanóperu. Okkur
langaði satt að segja mest að setja
upp okkar eigin sýningu þar sem
fólk mætti hlæja eins og það vildi,“
segir Þórhallur.
Þeir Ragnar, ásamt óperusöng­
konunni Sólveigu Sigurðardóttur,
ákváðu því að setja upp Ástardrykk­
inn á Íslandi og úr varð Óður. Upp­
haflega stóð til að sýningin færi fram
á bar en svo bauðst hópnum að sýna
í Þjóðleikhúskjallaranum. Ástar­
drykkurinn var í sýningu í rúmt ár
og sýnir hópurinn nú næstu sýningu
sína þar, Don Pasquale, sem hefur
hlotið einróma lof gagnrýnenda.
„Það sem okkur hefur í rauninni
tekist, og var okkar markmið frá
upphafi, er, auk þess að fá fullt af
fólki sem þekkir þennan óperuheim
á sýningarnar, að ná líka til fólks
sem hélt aldrei nokkurn tímann að
það gæti haft gaman af óperum,“
segir Þórhallur.
„Það er fullt af fólki sem hefur
mætt á sýningarnar og játað fyrir
okkur að hafa ekki trúað á þetta, það
hafi gengið þarna inn af einhverri
skyldurækni og búist við því að þetta
yrði ofboðslega leiðinlegt. Svo hlær
það allan tímann og spyr spennt eftir
sýningu hvað sé næst á dagskrá hjá
okkur,“ segir hann og hlær.
Ástæðuna segir hann þá að
margir hafi svo fastmótaðar hug­
myndir um óperu og sýningin
gangi gegn mörgum þeirra.
„Við hrærumst vissulega öll í
þessum óperuheimi núna en það
er ekki eins og við gerum ekkert
annað. Við erum bara að setja upp
sýningar sem við myndum vilja sjá.
Ég held að hugmyndin um óperu­
söngvara sé dálítið sú að við séum
öll föst í fornöld en í matarpásum
erum við bara að tala um nýjasta
Last of Us­þáttinn og hvað Rings
of Power var hræðileg sería,“ segir
Þórhallur. „Þó að við séum búin
að breyta ákveðnum hlutum þá
erum við ekki búin að skrumskæla
verkið, þetta er enn þá ópera, en við
leyfum okkur að gera nýja hluti og
breyta því sem okkur þykir einfald­
lega gera sýninguna skemmtilegri,“
segir hann.
„Ég get sagt það fyrir mig að
framan af fannst mér ópera frekar
leiðinleg og það tók mig langan
tíma að fatta þetta form. Við erum
þeirrar skoðunar að óperan þurfi
ekki alltaf þetta punt, hún á fyrst
og fremst að segja sögu og tón­
listin brýtur niður svo marga múra.
Þegar fólk gleymir því síðan að við
séum að syngja, þá lifnar sýningin
við,“ segir Þórhallur. n
Frá sýningu á grínóperunni Don Pasquale sem sýnd er í Þjóðleikhúskjallaranum. Mynd/Ólafur Björn TÓMasson
Óperan ekki
tekin of hátíðlega
Við mælUm með |
Andasalati á Kol
Þrátt fyrir að kalt sé úti er daginn
farið að lengja og hækkandi sól
kallar á ferskan og léttan mat. Á Kol
á Skólavörðustíg er á bæði á kvöld­ og
hádegisseðli afar ljúffengt andarsal­
at. Salatið saman stendur af steiktu
andaconfit með appelsínulaufum,
granatepli, vatnsmelónu, wasabi­
baunum, kasjúhnetum og teryaki­
gljáa sem gjörsamlega bráðnar í
munni.
Dásamlegri fiskisúpa
Líklega verða þær ekki betri fiski­
súpurnar á Íslandi en sú arna sem
fæst á Hnossi á jarðhæð Hörpunnar.
Skammturinn er vel úti látinn með
dásemdar súrdeigsbrauði á kant­
inum, en megingaldurinn er karrí­
bragðið sem rímar fullkomnlega við
innihaldið. Miðað við allt að saman­
lögðu er verðið á herlegheitunum
líka býsna sanngjarnt.
Bjork@freTTaBladid.is
Magnús Karl Magnússon segir frá
því í viðtali í þessu tölublaði þegar
eiginkona hans, Ellý Guðmundsdóttir,
greindist með Alzheimer fyrir sex
árum, þá rétt rúmlega fimmtug, og
hvernig lífið, þrátt fyrir allt, hélt áfram.
Það er erfitt að óreyndu að ímynda sér það að horfa
upp á maka sinn og vin hverfa sjálfum sér smátt og
smátt. Greiningunni lýsir Magnús sem rosalegu höggi
og að þau hjón hafi upplifað að allt væri búið.
Magnús og Ellý vissu af vægðarleysi sjúkdómsins og
í stað þess að fara í að skipuleggja heimsreisu tóku þau
ákvörðun um að njóta hversdagsins. Þau fóru í langa
göngutúra nánast daglega, á tónleika og veitingastaði
með góðum vinum og bendir Magnús á að fólk gleymi
því oft að eftir greiningu geti fólk átt mörg góð ár.
Ár er síðan Ellý flutti á hjúkrunarheimili, löngu fyrir
sextugt. Þangað heimsækir Magnús hana daglega og
þó að þau geti ekki lengur notið alls þess sem þau áður
gerðu fara þau enn á sinfóníutónleika og segir Magnús
eiginkonuna mynda djúp tengsl við tónlistina.
Það er því kjörið að benda á styrktartónleika sem
Alzheimersamtökin standa fyrir annað kvöld, sunnu­
dag, í Bæjarbíói. Þar er ætlunin að þeir sem þjást af sjúk­
dómnum, aðstandendur þeirra og allir þeir sem styrkja
vilja málefnið geti átt saman notalega kvöldstund. n
Fagri hversdagsleiki
18 helgin FRÉTTABLAÐIÐ 18. mARS 2023
lAUgARDAgUR