Landsfundur Sjálfstæðisflokksins - 01.12.1945, Síða 51

stjórnarliðsins er eytt áróðri stjórnarandstöðunnar.
Hirði ég því ekki að rekja gagnrýnina sérstaklega,
enda er hún veigalítil og mestmegnis stóryrði. Munu
þess vart dæmi í stjórnmálasögu nokkurs lands, að
forystumenn gamals valdaflokks hafi fyrst setið að
mánaðarlöngum viðræðum um úrlausn vandamálanna
og í öllum höfuðatriðum reynst sammála þeim úr-
lausnum, er upp voru teknar, en síðan, þegar til
framkvæmda kom, róið lífróður gegn öllu, sem þeir
áður féllust á, einvörðungu vegna þess, að þá á síð-
ustu stundu brast raunsæi og hyggindi til að skilja,
hvernig landið lá, og urðu því utan við valdaðstöð-
una.
Það er alveg þýðingarlaust fyrir menn, sem að-
hyllast hátt kaupgjald, meðan þeir ætla að verða í
stjórn, að telja það fjárglæfra þótt þeir í slysabyltu
yrðu utan við stjórnina.
Það er vonlaust verk fyrir þann flokk, sem flutti
launalögin og bar síðan fram hverja hækkunartillög-
una af annari, að ætla sér að sverta stjórnina fyrir
setningu þeirra.
Það tekur enginn mark á árásum þeirra manna út
af háum gjöldum ríkisins, sem sjálfir báru fram
hækkunartillögur, er námu mörgum milljónum króna,
og beittu sér auk þess síðan gegn sérhverri uppá-
stungu um nýja tekjustofna.
Það má lesa leiðinlegt innræti í hinum gleiðgosa-
legu, stórýktu frásögnum blaðanna, um stórfelld tjón
þjóðarinnar af skemmdum á útfluttum ísfiski. Er
fögnuðurinn líkastur því sem stjórnarandstaðan fengi
stórfé fyrir hvern fisk, sem eyðilegðist, eða væri, án
lögformlegra ástæðna, kastað á glæ. Og svo er helt
4
49