Arkitektúr og skipulag - 01.08.1988, Blaðsíða 37

Þá er næst aö finna Árbæjarsafninu staö og
færi þaö efalaust best austan til á eynni, þar
sem áöur var þorp í Viðey, og þar meö ofan
viö áðurnefndar skútualdar- og togarabryggjur.
Um leiö væri „Árbæjarsafnið", meö væntanleg-
um stækkunum, orðiö þorp sem tengdist gam-
alli útgeröaraðstööu og gæfi því réttari mynd af
Reykjavík aldamótaáranna og öðrum sjávar-
plásssum landsins heldur en safn gamalla
húsa, sem stæöi ekki viö sjó.
Safn af þessu tagi yrði fyVst og fremst opið um
sumartímann, þótt vissulega gæti ýmislegt far-
iö þar fram á öörum árstímum. Samgöngur
milli lands og eyjar yrðu með báti frá Sunda-
höfn, eins og nú er, en síðar mætti hugsanlega
koma upp flotbrú frá Gufunesi, sem yröi
göngubrú og tekin á land yfir vetrartímann.
Vegna stæröar Viðeyjar yrðu samgöngur um
hana nokkurt vandamál, einkum í misjöfnum
veðrum. Öll eyjan er nær 3 km á lengd og nær
2 km, ef Vesturey handan við eiðiö er ekki
meðtalin. Til aö halda réttum blæ á veröldinni
þarna þyrfti helst að hafa hestakerrur til fólks-
flutninga, en þætti þaö ekki duga mætti bæta
viö rútubíl, sem í útliti gæti minnt á upphaf
bílaaldar.
Til viðbótar öllu þessu mætti gera enn meira í
framtíðinni. í Gufunesi, viö austurenda áður-
nefndrar göngubrúar, væri hægt að reisa hvolf-
þak er hýsti tæknisafn, gamla bíla, vélar, skips-
hluta og reyndar allt mögulegt, sem of langt
yrði upp að telja. Þjóðminjasafnið við Suður-
götu, sem vonandi verður eitthvað stækkað á
jarðhæð, gæti aldrei rúmað nema brot af því
sem safn af þessu tagi gæti varðveitt. Á næstu
öld kæmi svo að því að Áburðarverksmiöjan
úreltist endanlega og þá gæti hluti hennar bæst
við safnið og áburðargeymslurnar orðið að
sýningarsölum. ■
Mun nú einhverjum þykja mál að linni.
Valdimar Kristinsson
35