AVS. Arkitektúr verktækni skipulag - 01.12.1998, Qupperneq 46

JÓN H. BJÖRNSSON, LANDSLAGSARKITEKT
SAMSTARF v
stamenn
aö var veturinn 1952-53 aö ég var aö
fræða nemendur mína um garðlist.
Þetta var í eldri deild Garðyrkjuskóla
ríkisins aö Reykjum í Ölfusi. Nemendur
voru áhugasamur og frísklegur hópur.
Ég haföi veriö aö segja þeim frá undir-
stöðuatriðum garðlistar, hvernig maöur notaöi
línur, form, hlutföll, hrynjanda, þungamiöju, liti og
skugga o.s.frv. viö skipulagningu skrúögaröa.
Nokkru síöar tjáöi einn nemendanna, Reynir Vil-
hjálmsson, mér aö hann heföi farið á abstrakt
málverkasýningu í Listamannaskálanum, meö Jóa
litla bróöur (Jóhannes Vilhjálmsson), síðast þegar
hann var í bænum, og aö hann heföi haft gaman
af aö útskýra fyrir Jóa hvernig listamaöurinn beitti
undirstööuatriöum listar í myndlist sinni. Þaö
gladdi mig aö sjálfsögöu aö finna aö þarna hafði
Reynir notað uppfræöslu mína og þjálfað hana
meö því aö æfa sig á litla bróöur.
Eins og ég hef áöur sagt frá í grein minni um
Upphaf íslensks landslagsarkitektúrs (Arkitektúr
og skipulag, 3. tbl., 9. árg. 1988, bls. 45-48), fór
ég meö svo til alla þessa nemendur mína frá
Garðyrkjuskólanum vorið 1953 til þess að starfa
viö nýstofnað fyrirtæki mitt, Alaska gróörarstööina
í Reykjavík, aö gera skrúögaröa fyrir fólk. Á teikni-
stofuna völdust Reynir og Rálmi Arngrímsson, en
Pálmi var eitt mesta snyrtimenni sem ég haföi
kynnst. Síðar útvegaöi ég Pálma embætti yfirum-
hverfisfræöings fyrir varnarliöiö á Keflavíkur-
flugvelli, þar sem hann starfaði í mörg ár.
Úr samstarfi okkar Reynis sumariö 1953 er mér
minnisstætt atvik þar sem viö höfðum verið aö
skipuleggja og standsetja lóö fyrir Sigurö Reyni
Pétursson, hrl. í höfundarrétti, og konu hans, aö
Efstasundi 72. Frúin virtist mjög ánægö meö vin-
nuflokkinn og lýsti því fyrir mér hvernig á snilldar-
legan hátt heföi svo komiö þarna Ijóshærður piltur
meö hæla undir arminum og lagt út skipulag
lóöarinnar. Hann hafi virst fyllilega vita hvaö hann
væri aö gera. Þarna var aö sjálfsögöu aö verki lis-
tamannsefniö Reynir Vilhjálmsson núverandi for-
maöur Félags íslenskra landslagsarkitekta, FÍLA,
á tuttugu ára afmæli þess.
Eftir aö Reynir hélt utan til náms vantaði mig aö-
stoöarmann á teiknistofuna. Hér voru engir lands-
lagsarkitektar og fékk ég því listmálarann Hrólf
Sigurösson til mín. Samstarf okkar Hrólfs stóö í
ein átta ár. Umsvif fyrirtækis míns höföu aukist. Viö
unnum þannig aö viö fórum saman til þess aö líta
á verkefnin. Hrólfur hélt í mælistöngina fyrir mig og
tók þátt í viðræðum viö viöskiptavininn. Hrólfur
lagöi svo út verkefniö og síðan sátum viö saman
viö teikniborðið og drógum línur, krössuðum og
strokuöum út þar til álitleg form urðu til. Þarna
mættust listkunnátta Hrólfs og gróðurþekking mín.
Stundum var annríki þaö mikið aö viö uröum aö
vinna saman í felum til þess aö fá næöi. Oft var
þaö svo, þegar ég loks stóð upp og yfirgaf Hrólf,
þar sem hann átti aö útfæra verkefnið, aö ekki
Diter Rot. 1963.