AVS. Arkitektúr verktækni skipulag - 01.04.1999, Qupperneq 76

varúð og með sjálfbærum hætti, svo sem minnst
spillist líf og land.
I) Að stuðla að endurheimt landgæða.
4) Að stuðla að því, að viðkvæm svæði á
hálendinu verði ekki skert á ókomnum árum.
5) Að stuðla að framkvæmd alþjóðasamninga
um verndun umhverfis jarðar, hafa samvinnu við
erlend umhverfissamtök og taka þátt í alþjóðlegum
ráðstefnum um umhverfismál.
6) Að gangast fyrir ráðstefnum og fyrirlestrum
um efni, sem starfssvið samtakanna nær til, og
fræðslu um umhverfismál og mikilvægi þeirra í
þjóðfélagi nútíðar og framtíðar.
J) Að vera vettvangur annarra náttúruverndar-
og umhverfissamtaka til átaka og samvinnu um
brýn umhverfisverkefni.
8) Að taka þátt í mótun umhverfisstefnu, sem
samræmist ofangreindum markmiðum.
©) Að vera vettvangur til að sætta ólík sjón-
armið um nýtingu landsgæða.
Gert er ráð fyrir fulltrúaráði, sem skipað skal allt
að 50 mönnum. Það verður afar mikilvægt í starfi
samtakanna. Því er ætlað að marka stefnuna í
öllum meginatriðum og taka afstöðu til mikilvægra
mála. Stjórn samtakanna gerir tillögu til aðalfundar
um skipan fulltrúaráðs, en fékk heimild stofnfundar
til að skipa fulltrúaráð nú strax til bráðabirgða fram
að næsta aðalfundi. Að skipun fulltrúaráðs er nú
unnið. Lögð verður áhersla á að í því eigi sæti full-
trúar sem flestra stofnana sem að umhverfis-
málum starfa eða hagsmuna hafa að gæta í sam-
bandi við umhverfismál.
í stjórn Umhverfisverndarsamtaka íslands sitja
auk undirritaðs, sem er formaður, Vigdís Finn-
bogadóttir, heiðursforseti, Guðfinna Bjarnadóttir,
varaformaður, Óskar Magnússon, ritari, Margrét
Guðmundsdóttir, gjaldkeri, og meðstjórnendur eru
Gunnar G. Schram, Júlíus Sólnes og Steinunn
Sigurðardóttir. Árný E. Sveinbjörnsdóttir og Einar
Már Guðmundsson eru varamenn.
Samtökin hafa opnað skrifstofu að Laugavegi
13. Síminn er 5515172. Jóhanna B. Magnúsdóttir
hefur verið ráðin framkvæmdastjóri.
Sem betur fer hefur skilningur landsmanna á
þeirri skyldu okkar að græða landið og endur-
heimta skóginn farið hraðvaxandi. Þeim fjölgar ört,
sem leggja stund á skógrækt. Skógræktarfélögin
hafa unnið mikið starf og Landgræðsla ríkisins
hefur unnið stórvirki, breytt eyðimörkum í gróið og
grösugt land.
Því nefni ég þetta, að árum saman var umhverf-
isvernd okkar íslendinga bundin við að endur-
heimta það, sem glatast hafði. Það er ekki fyrr en
á síðustu tveimur eða þremur áratugum, sem
skilningur vaknar á því, að ekki er síður nauðsyn-
legt að varðveita ýmis þau djásn, sem við eigum í
íslenskri náttúru. Og það er fyrst nú á síðustu
árum, að íslendingum, að minnsta kosti mörgum,
verður Ijóst, að skyldur okkar í umhverfisvernd eru
enn víðtækari, í raun hnattrænar. Segja má okkur
til afsökunar, að stutt er síðan menn fóru almennt
að gera sér grein fyrir því eða viðurkenna, að
maðurinn er með sínum miklu framkvæmdum að
ganga svo á auðlindirnar og spilla svo því um-
hverfi, sem líf á jörðu byggist á, að til stórra erfið-
leika horfir.
Sem betur fer hafa á síðustu árum sprottið upp
mörg félög og samtök hér á landi, sem láta sig
varða umhverfisvernd á flestum sviðum. Þau
vinna flest mikilvægt starf hvert á sínu sviði. Þegar
um stærri eða almennari verkefni er að ræða þurfa
þau að vinna saman. Þannig verður þunginn meiri
og árangur líklegri.
Sjálfur er ég ekki í minnsta vafa um það, að
umhverfismál og sjálfbær þróun í hnattrænum skil-
ningi verða mikilvægustu mál mannkyns á nýrri
öld. Það er von þeirra, sem að stofnun Umhverfis-
verndarsamtaka íslands standa, að þau megi
stuðla að því að breið samstaða náist hér á landi
um umhverfismál, samstaða, sem skipi okkur
íslendingum í fremstu röð þjóða í þeirri viðleitni að
tryggja komandi kynslóðum heilbrigt umhverfi og
traustan grundvöll á að byggja. ■
74