Ský - 01.06.1997, Page 46

Hvannadalshnjúkur

Jepparnir voru heldur lengur en við á skíðunum aftur til byggða.

Skíðað niður Hvannadalshnjúk. Framundan sést hin marflata tólf ferkílómetra slétta ofan á gíg Öræfajökuls.
stuttum fundi og ítrekar fyrir okkur að
vera í einfaldri röð, missa aldrei sjónar
af næsta manni, því að nú þurfi hann
að fara eftir GPS-staðsetningartæki til
þess að hitta á rétta leið niður af jöklin-
um. Eftir um það bil fimmtán mínútur
komumst við út úr skýjunum og erum
nákvæmlega þar sem Einar vill að við
séum. Það sem eftir er gengur allt að
óskum. Við þurfum að vísu að stökkva
niður lítinn foss, taka skíðin tvisvar af
okkur og ganga yfir malarskriður til að
komast á réttu snjóbreiðurnar á leið-
inni niður, en það er bara skemmtilegt
og gerir þessa ferð enn ævintýralegri.
Rúmlega klukkutíma eftir að við
lögðum af stað frá rótum hnjúksins
erum við komin niður. Síðasta spölinn
rennum við okkur eftir metra breiðri
moldugri snjórönd í lækjarfarvegi, en
það er eini snjórinn sem eftir er á þess-
um slóðum. Farvegurinn leiðir okkur
niður að lítilli á þar sem bíil bíður okk-
ar til þess að flytja okkur til byggða.
Okkar síðasta verk er að vaða þar
yfir og skola moldina og Vatnajökul af
skíðunum.
Einar Rúnar Sigurðsson fer létt með að ganga upp hjarnið á hnjúknum
á skinnklæddum fjallaskíðum.
44