Úrval - 01.06.1944, Side 34

32
ÚRVAL
kvölds og morgna. Þessar æf-
ingar slétta úr fellingunum í
lungunum og styrkja þindina —
en hún er, næst hjartanu, þýð-
ingarmesti vöðvi líkamans.
Margir rosknir menn, sem
hætta störfum, hætta um leið
að lifa. Slíkt er seigpínandi
sjálfsmorð. Sátfræðingurinn
Henry C. Link segir frá því, að
til sín hafi komið maður um
sextugt, sem stundað hafði
verzlun, en var nú hættur störf-
um. Kvartaði hann um margvís-
lega vanlíðan — sagðist vera
eins og brotin rúmfjöður.
Læknisskoðun leiddi í ljós, að
ekki var um neinn líkamlegan
sjúkdóm að ræða. Sálkönnun
leiddi í ljós, að hugur hans var
eins og tómt herbergi — gjör-
sneyddur hugmyndum og áhuga-
málum. Link skilgreindi sjúk-
dóminn sem slæmt tilfelli af
andlegum tómleika, sem lýsti
sér í margbreytilegum verkjum
og tilkenningum hingað og
þangað um líkamann. Link ráð-
lagði manninum að leggja stund
á lestur, leikhúsferðir og þátt-
töku í félagsstarfsemi. Þegar
maðurinn beindi hug sínum að
skapandi hugsunum og starfi,
hurfu allir verkir og ónot eins
og dögg fyrir sólu.
Kröfur tímans um hraða og
aukin afköst á öllum sviðum
hafa orsakað sht á mörgum
mönnum fyrir aldur fram, ein-
kum þeim, sem stunda andleg
störf. Fjöldi manns, sem ekki
léti sér til hugar koma að dæla
of miklu lofti í hjólbarðana á
bílnum sínum eða reiðhjólinu,
ofreynir stöðugt í hugsunar-
leysi hjarta sitt og æðakerfi.
Háræðamar, sem flytja heil-
anum næringu eru stöðugt
þrútnar af blóði, og einn góðan
veðurdag springur svo einhver
þeirra. Heilablóðfall veldur
100.000 dauðsföllum í Ameríku
á hverju ári.
Fæst okkar geta komizt af
með minna en sjö eða átta tíma
svefn á sólarhring. Eg hefi litla
samúð með þeim mönnum, sem
aldrei drattast fyrr í rúmið en
klukkan eitt og tvö á nóttunni
og furða sig svo á því, að þeir
skuli ekki geta sprottið fram
úr fullfrískir og endurnærðir á
hverjum morgni klukkan hálf
átta, eins og í garnla daga. Og
svo eru þeir, sem „þjást af
svefnleysi", þeir sem hafa
drukkið of marga bolla af kaffi
og reykt of mikið áður en þeir
fara að sofa, taka síðan allar
áhyggjur dagsins með sér í