Úrval - 01.06.1944, Síða 36
Fylgdarmeyjar.
Grein úr „Eneore“,
eftir fimile Zola.
1 París er allt til sölu: fávísar
meyjar og vitrar, lygi og sann-
leikur, tár og bros.
Það er alkunna, að í slíku
viðskiptalandi sem Frakklandi,
er fegurðin mjög eftirsóttur
varningur. Stór augu og litlir
munnar ganga kaupum og söl-
um, nef og hökur eru verðskráð-
ar með mikilli nákvæmni. Sér-
hver spékoppur, sérhver fæð-
ingarblettur hefir sitt ákveðna
gildi á markaðnum. Og þar sem
ávalit er um eftirlíkingar og
stælingar að ræða, er þessi varn-
ingur guðs einatt falsaður.
Gerviaugnabrúnir, búnar til
með hálfbrunnum eldspítum, og
falskt hár, fest með löngum
hámálum, er oft dýrara en
raunverulegar augnabrúnir og
lifandi hár.
Þetta er allt gott og blessað.
Við emm siðmenntuð þjóð, og
eg bið yður að íhuga, til hvers
menningin er eiginlega, ef hún
á ekki að hjálpa oss til að
blekkja og vera blekktir, svo
að lífið verði þolanlegt.
En ég fullvissa yður um, að
ég varð alveg forviða, þegar ég
frétti í gær, að kaupsýslumaður,
hann Durandeau gamli, sem þér
þekkið eins vel og ég, hefði
fengið þá smellnu hugmynd að
verzla með Ijótleika. Það er
ofur auðskilið, að fegurð sé
seld, það er einnig mjög eðli-
legt, að fölsuð fegurð sé seld —
það er framfaramerki. En eg
fullyrði, að Durandeau á skil-
ið að fá viðurkenningu fyrir að
skapa því verðgildi, sem hingað
til hefir veri einskisvirði — ljót-
leikanum. Ég tek það fram til
þess að fyrirbyggja allan mis-
skilning, að ég á hér við ljót-
leika eins og hann gerist og
gengur, og að hann er seldur
sem slíkur.
Þér hljótið einhvemtíma að
hafa mætt tveim konum, sem