Úrval - 01.06.1944, Page 68

Merkilegur uppskurður.
Grein úr „Coronet",
eftir Bennett Cerf.
J—IJÓN óku í bifreið sinni um
* * strjálbyggt hérað kvöld eitt
skömmu fyrir myrkur. Allt í
einu tók konan að kvarta um
ákafan höfuðverk, sem ágerðist
sífellt. Maðurinn mundi þá eftir
því að hann hafði nýlega ekið
framhjá læknisbústað og sneri
við þangað. Þar hitti hann grá-
hærðan mann í hvítum slopp,
sem leit snöggvast á sjúklinginn
og sagði: „Berið hana inn í
læknastofuna“.
Læknirinn rannsakaði konuna
vandlega, brá síðan manninum
á eintal og sagði: „Það er eitt-
hvað, sem veldur þrýstingi á
heilann. Það verður að gera upp-
skurð þegar í stað. Það getur
orðið of seint að bíða, þar til þið
komið til borgarinnar".
Manninum hætti að verða um
sel.
„Ég skal gjarnan gera skurð-
inn,“ sagði læknir. „En ég er
einn hérna, og þér verðið að
hjálpa mér. Ég skal gera mitt
bezta, en ég þori ekki að
ábyrgjast afleiðingamar“.
Eitthvað var í fari læknisins,
sem olli því að maðurinn fékk
þegar traust á honum. Hann
féllst á tilboð hans.
Þegar uppskurðurinn stóð
sem hæst, var barið harkalega
að dyrum. Þegar tækifæri gafst,
opnaði maðurinn dyrnar, og
stóðu tveir einkennisklæddir
menn úti fyrir, annar vopnaður
byssu.
„Læknirinn litli slapp frá okk-
ur,“ sagðu mennirnir. „Við
erum vanir að finna hann
hérna“. „Hverjir eruð þið?“,
spurði maðurinn. „Gæzlumenn
á geðveikrahæli. Við verðum að
ná í lækninn, áður en hann
verður óður!“
„Guð hjálpi mér,“ sagði mað-
urinn. „Hann er í miðjum upp-
skurði á heila konu minnar. Þið
verðið að bíða. En farið þegar
í stað og náið í sjúkrabíl — og
það fljótt.“