Skinfaxi - 01.01.2016, Blaðsíða 12

12 SKINFAXI tímarit Ungmennafélags Íslands
- Finnst þér skilningur á íþróttaþátttöku
vera betri í dag en áður?
„Já, heldur betur. Þegar ég er að alast upp
var talað um íþróttir sem eitthvað sprikl og
maður nennti ekki að vinna. Síðustu 15–20
ár koma foreldarnir með krakkana í íþróttirn-
ar og hreinlega segja að þau vilji að barnið
sitt sé í þessu, hér er félagsskapurinn og
líkamlega uppbyggingin og um leið for-
varnastarf. Maður heyrir aldrei talað um það
lengur að þetta sé eitthvað ónýtt sprikl sem
haldi þeim frá vinnunni, það er búið sem bet-
ur fer. Ég segi líka að það er auðveldara að fá
sjálfboðaliða núna heldur en fyrir 20 árum.
Foreldarnir vilja vinna í kringum íþróttirnar á
meðan krakkarnir eru að taka þátt. Það er
miklu meiri skilningur á þessari þátttöku for-
eldra sem sjálfboðaliða heldur en var þótt
fólk sé tregt að fara inn í stjórnir. Foreldarnir
hjálpa mikið í ákveðnum afmörkuðum störf-
um sjálfboðaliða sem er afar mikilvægt,“
segir Þráinn.
- Þú segir að menntun þjálfara hafi stór-
aukist. Á sama tíma hafa orðið straumhvörf í
allri aðstöðu. Hún hlýtur að hafa hjálpað til við
að auka áhugann og bæta árangurinn?
„Það er ekkert sambærilegt. Þetta er allt
annað líf og þar kemur þessi skilningur sem
fólk hefur á mikilvæginu. Þarna finnst mér
sveitarfélögin standa mun framar en ríkis-
valdið í þeim efnum. Sveitarfélögin eru búin
að gera miklu meira í uppbyggingunni og
þau sýna meiri skilning á mikilvægi íþrótt-
anna í samfélaginu en ríkisvaldið. Mér finnst
til skammar hvernig ríkið stendur að íþrótta-
hreyfingunni. Sveitarfélögin standa sig með
sóma og eiga virkilegt hrós skilið fyrir fram-
göngu sína,“ segir Þráinn.
- Nú vilja margir meina að unglingar séu
undir miklu álagi í íþróttum. Ertu sammála því?
„Nei, ég er ekki sammála því. Almennt séð
er miklu frekar skortur á hreyfingu hjá börn-
um og unglingum. Of mikið álag er í fáeinum
tilfellum hjá einhverjum afburðakrökkum sem
eru keyrð alltof skarpt í einhverri keppni í
mörgum flokkum eins og ég kom inn á fyrr í
viðtalinu. Almennt séð er skortur á hreyfingu
frekar en hitt. Það vantar meiri hreyfingu eins
og var í gangi þar sem krakkar geta farið út
að leika sér og hreyft sig á sínum eigin for-
sendum. Við erum búin að ala þau upp frá
leikskólaaldri í skipulögðum römmum alveg
endalaust. Þau eiga því erfitt með að höndla
frjálsræðið og búa til eitthvað sjálf. Það finnst
mér svolítill munur á miðað við það þegar
maður var ungur sjálfur. Íþróttaæfingarnar
eru mun betri og skipulagningin allt önnur,
íþróttatímarnir í skólanum eru ágætir en þeir
fullnægja samt ekki þessari þörf fyrir hreyf-
ingu. Krakkarnir þurfa einfaldlega meiri hreyf-
ingu að mínu áliti. Í ofanálag er fyrst fremst
hjá einhverjum afmörkuðum hópi sem við
erum að keyra of skarpt í afreksíþróttir of
snemma. Fullorðinsæfingar of snemma, sér-
hæfðar æfingar of snemma, keppa of mikið,
fara á mis við grunnþjálfunina, keppa með
mörgum flokkum og svo eru foreldrar og
þjálfarar að gera allt of miklar kröfur á ein-
hverja keppnisútkomu hjá allt of ungum
börnum. Þá kemur hætta á ofálagi og stressi
og öðru slíku. Ég er búinn að sjá mjög mörg
dæmi þess að börn og unglingar sem eru
keyrð allt of skarpt hverfa og sjást aldrei aftur
í íþróttum. Það er búið að gera allt of miklar
kröfur snemma og þau ráða ekki við stressið
og álagið af því að hafa alla fjölskylduna og
þjálfarann á bakinu.“
- Hvernig líst þér á framhaldið, börn og
unglingar í íþróttum?
„Mér líst mjög vel á framhaldið og það er
stöðugt að koma inn fleira fólk sem kann
þetta vel, þjálfararnir eru vel menntaðir,
aðstaðan er alltaf að verða betri og skilning-
urinn í samfélaginu meiri. Ég sé ekkert ann-
að en bjartsýni fram undan. Það koma svona
tískufyrirbrigði sem trufla okkur og við þurf-
um að bregðast við tölvunotkuninni og sím-
unum. Hlutverk okkar í samfélaginu er því
enn mikilvægara þegar eitthvað svona dynur
yfir. Þá er enginn betri en íþróttahreyfingin
til að taka á því,“ sagði Þráinn.
Sveitarfélögin eru búin að
gera miklu meira í upp-
byggingunni og þau sýna
meiri skilning á mikilvægi
íþróttanna í samfélaginu
en ríkisvaldið.