Úrval - 01.06.1957, Page 11

ÓÐUR TIL LlFSINS
ekki konan í Ferðinni minni: að
elska er að glata sjálfum sér.
Og svo verðum við að læra
að trúa á lífið. En það reynist
mörgum erfitt, því að við höf-
urn verið alin upp í neikvæðri
afstöðu til þess. Hugsið yður
bara hve margir fá rangsnúin
kynni af því sem snertir ástar-
lífið. Hvernig drengir eru aldir
upp í því að láta ekki í Ijós til-
finningar- sínar. Hve hrædd við
erum að veita ástinni viðtöku,
að trúa á ástina.“
Ég spyr hann um hvernig
á því standi, að hann, sem karl-
maður, hafi getað lifað sig eins
inn i hugsunarhátt og tilfinn-
ingalíf konu og fram kemur í
Rejsen til de gönne skygger.
,,Ef til vill að nokkru leyti
vegna þess að ég hef viljað fá
dálitla fjarlægð rnilli mín og
þess sem ég skrifaði. Við erum
alltaf hrædd við að bera sjálf
okkur á torg. Og skrifi maður
um konu, þá er maður öruggur:
þetta er ekki um sjálfan mig,
það er iiona, sem ág er að skrifa
um. En það er kannski einnig
ÚRVAL
vegna þess að. ég er þeirrar
skoðunar, að konunnL hafi farn-
azt betur en karlmönnunum í
menningu vorri. Að ýmsu leyti
að minnsta kosti, þrátt fyrir
erfiða aðstöðu hennar á vinnu-
markaðinum, togstreituna milli
heimilis og atvinnu o. fl. En ég
lít á ættfeðrasamfélagið sem
hættulegt karlmanninum, það
hefur valdið — og veldur hon-
um enn — tjóni. Það er eins
og hann geti ekki orðið almenni-
lega fullþroska í grátbroslegri
oftrú sinni á athafnasemi og
ytri velgengni. Á kostnað þess
sem næst stendur lífinu, hins
hlýja hversdagsleika og hins
mannlega. Hann gefur sér að
minnsta kosti sjaldan tíma til
að staldra við hjá því, þorir ekki
að verja það eða leita á náðir
þess.
Þegar ég vil láta, mig dreyma
um það, hvernig lífið er eða
ætti að geta veriö, kýs ég því
konu til að tala máli mínu. Ég
held að hún standi þar nær svar-
inu.
XIpp á milli hjóna.
Tom hnippti I feröafélaga sinn, sem sat við hlið hans í
lestarvagninum og' henti með kollinum I áttina til -manns,
sem sat aftast í vagninum.
,,Sérðu manninn þarna aftast við gluggann?" hvíslaði hann
milli samanbitinna varanna. „Hann eyðilagði hjónaband mitt.“
„Þessi sauðalegi?" sagði félagi hans undrandi. „Hvernig gat
það komið fyrir?"
„Hann giftist eldabuskunni okkar, og síðan hefur konan
orðið að búa til matinn.“
n .. — Irish pigest.
9