Úrval - 01.06.1957, Qupperneq 12

Þetta var í fji'sta skipti sem hann,
kvæntur maðurinn, sá nakta konti,
og það var honum opinberun
í fleiri en einum skilningi.
OBIMBERUM
smásaga eftir RHYS DAVIES.
■T|AGVAKTIN í námunni var
að hætta. Jafnskjótt og
troðfull lyftan kom upp á yfir-
borðið, þyrptust námumennirn-
ir út og skiluðu öryggislömp-
um sínum, en lyftan þaut af
stað aftur niður í jörðina til
að sækja næsta hóp. Þessir
verkamenn undirheimanna
spenntu fastar um sig beltið og
teygðu úr sér í sólskininu, áð-
ur en þeir lögðu af stað niður
fjallið í áttina til grámózku-
legrar borgarinnar, sem kúrði
niðri í dalnum. Þegar einn námu.
maðurinn ætlaði að afhenda
lampa sinn og gekk fram hjá
rafstöðinni, var kallað á hann.
„Gomer Vaughan. Megið þér
vera að því að tala við mig and-
artak?“
Gomer gekk til mannsins, sem
hafði kallað.
„Eigið þér ekki heima rétt
hjá mér, Vaughan? Þér vilduð
víst ekki gera mér þann greiða
að líta inn til konunnar minn-
ar og segja henni frá mér, að
ég geti ekki komið heim fyrr
en um áttaleytið? Segið henni,
að ég sé upptekinn við dálítið,
sem ég verði að ljúka við. Eg
er nefnilega vanur að koma
heim á þessum tíma, svo að
. . . já, þér skiljið mig. Eg
vona, að þetta sé ekki of mik-
ið ómak fyrir yður?“
Nei, auðvitað ekki. Gomer
var fús til að gera yfirverk-
fræðingnum greiða. Montague
verkfræðingur var vel þokkað-
ur meðal námumannanna, því
þó að hann væri Englendingur,
en ekki Walesbúi, var hann
prýðismaður í öllum viðskipt-
um. Gomer kinkaði kolii og
hélt leiðar sinnar og innan
stundar hafði hann náð hópi
félaga sinna, sem hann var van-
ur að fylgjast með heim. Það
voru allt ungir menn og gáska-
fullir.
„Hvað vildi yfirverkfræðing-
urinn?“ spurði einn þeirra.
Gomer sagði honum það.
„Já, það er nú svo sem lít-
andi á konuna hans,“ sagði ann-
ar. „Og hún veit svei mér af
því. Hún rigsar um eins og hún
eigi allan heiminn."
„Það er nú líka af einhverju
að státa,“ sagði lágvaxmn ná-
10