Úrval - 01.06.1957, Qupperneq 20

Crval
OPINBERUN
vesalings Rowland sálugi, mað-
urinn minn, hefði sagt. Ég var
gift honum í fjörutíu ár, en
aldrei reyndi hann að þvinga
mig til að halda á mér svo við-
bjóðslega sýningu! Öttast þú
ekki reiði Drottins, Gomer
Vaughan, dettur þér aldrei í
hug, að Hann sjái allt?“
Gomer hlustaði á þessa
dembu með furðulegu jafnaðar-
geði. Hann stakk þumalfingr-
unura niður með buxnastrengn-
um og spýtti í arineldinn. Svo
sagði hann: „Veiztu, hvað þú
ert? Þú ert gamaldags tepru-
skjóða!“
Frú Hopkins dró andann með
þungum sogum.
„Svo þú ert með klúryrði of-
an á allt annað! Það eru þakk-
irnar! Bara að vesalings Row-
land minn væri enn á lífi, og
litla stúlkan mín hefði aldrei
gifzt!“
Nú gat Gomer ekki setið á
sér lengur. Hann þrumaði yfir
frú Hopkins: „Geturðu ekki
haldið þér saman! Skilur þú
kannski ung hjón nú til dags?
Þú gerir aldrei annað en vera
með nefið niðri í öllu h]á okk-
ur! Og svo gerirðu Blodwen
alveg ringlaða. Er hún kannski
ekki kvenmaður, ha? Það er
ekkert furðulegt við það, sem
é-g fór fram á við hana. Seinast
í dag fékk ég að sjá annað
eins.“
„Hver var það?“ spurði frú
Hopkins snöggt.
Gomer var orðinn svo æstur,
að hann gætti þess ekki að
vera varkár. Hann sló út há-
spilunum. „Frú Montague. Ég
__U
En frú Hopkins greip fram
í fyrir honum og bað guð að
hjálpa sér. „Já, einmitt það!
Þarna sér maður! Nú skil ég
þetta allt betur. Svo það er hún,
já? Sjáum til! Ég hef lengi
haft mínar sérstöku hugmynd-
ir um hana ... já, Gomer
Vaughan, þá veit maður það —“
Hún gekk aftur á bak til dyra
og hnykkti til stóru og fyrir-
ferðarmiklu höfðinu. Það var
ills viti. Svo leit hún á hann
með sigurglampa í augum.
Gomer kallaði á eftir henni.
„Segðu Blodwen að koma heim
tafarlaust!"
Frú Hopkins snaraði sér út
um dyrnar miklu liðlegar en
hægt var að búast við af svo
holdugri manneskju. „Við sjá-
um nú til, drengur minn,“
hvæsti hún. „Við sjáum nú til.“
En Gomer var ekki í nein-
um vafa um, að Blodwen kæmi
aftur heim.
OG heim kom hún — fyrr
en hann bjóst við. Frú Hopkins
hafði augsýnilega rétt gefizt
tóm til að segja dóttur sinni,
hvers hún hafði orðið áskynja,
þegar Blodwen kom þjótandi
inn í stofuna, þar sem maður-
inn hennar sat og jafnaði sig
eftir átökin við tengdamóður-
ina.
„Jæja, svo þú vai’st hjá þess-
16