Úrval - 01.06.1957, Qupperneq 40

Grem&rhöfundujrinn, sem er sonarsonur hins mikla
vismdamanns Gharles Darwins, telur að
mörg vandamál muni skapast —
Þegar öid tónstundanna gengur í garð.
Grein úr „The New Scientist“,
eftir Sir Charles Darwin.
AÐ er mikið rætt í Banda-
ríki'jnum um þann tíma,
sem nú nálgast óðum, þegar
tækniþþróunin hefur komið því
til leiðar, að mannkynið — eða
að minnsta kosti Ameríkumenn
— getur aflað sér allra nauð-
synja og alls munaðar með því
að vinna aðeins hálfan vinnu-
tíma; kannski tvo-þriðju, talan
skiptir ekki máli.
Eftirfarandi grein var upp-
haflega skrifuð sem bréf til am-
erísks vinar míns, sem hafði
verið að lofsyngja þessar dá-
semdir, sem í vændum væru.
Smnir menn virðast svo
bamalegir að halda, að þetta
verði dásamlegir tímar. Hið
skamma orlof, sem vér njótum
nú, eru mestu ánægjustundir
vorar, og af því draga þessir
menn þá ályktun, að ef hálf
ævin væri orlof, mundi sá helm-
iungur verða ein samfelld
skemmtun. Ekkert er fjær
sanni. Á því er enginn vafi,
að margskonar erfiðleikar og
hættur myndu koma til sögunn-
ar, ef aliir fengju tómstundir
sem nálguðust hálf a starfsævina.
f fyrsta lagi mundi sá tími
í augum fjölda manna miklu
frekar verða tími atvinnuleysis
en tómstunda. Frídagamir
myndu t. d. í flestum tilfellum
vera skyldufrídagar, og engir
dagar eru jafnfjárfrekir og frí-
dagar. í hvert skipti sem ein-
hver ætlaði að taka sér frí sem
hann vissi að mundi verða dýrt,
mundi hann vilja taka á sig
aukavinnu til þess að safna sér
fyrir þeim útgjöldum. En þá
mundi hann fá það svar hjá
vinnuveitanda sínum, að fram-
leiðslan í heiminum væri orðin
svo mikil, að ekki væri á hana
bætandi, og því kæmi auka-
vinna ekki til mála. Þesskonar
ástand mundi sízt af öllu vekja
fögnuð.
Svo kemur til sá vandi, hvern-
ig verja skuli tómstundunum, og
í því sambandi get ég ekki stillt
mig um að drepa á hliðstæðu
úr gamalli reynslu hér í Bret-
landi.
f hinum gömlu heimavistar-
skólum (public schools), sem
fengið hafa nemendur sína frá
jrfir- og millistéttum landsins,
B8