Úrval - 01.06.1957, Qupperneq 62

tXRVAL
arinnar — í fáfræði og argasta
miðaldaofstæki. Aflvaki hins
sósíalistiska ríkis, jafnvel í
Sovétríkjunum, er í eðli sínu
allt annar. Hversu ákaft sem
hið ríkjandi einræði afneitar og
óttast sannleikann á einu eða
öðru sviði, er sjálf hin félags-
lega og efnahagslega bygging
sovétríkisins eins og driffjöður
sem knýr samfélagið áfram til
sívaxandi skilnings. Vígorð
námsbókanna, sem ekki eru í
neinum tengslum við lífið, geta
ekki endalaust friðað eða svæft
heila kynslóð verkfræðinga,
líffræðinga, eðlisfræðinga,
stjörnufræðinga og hundruð
annarra vísindamanna og lista-
manna. Hin efnalega umhyggja
fyrir heilbrigði og líkamlegri
velferð fólksins, sem birtist í
hinum aðdáunarverðu framför-
um í heilbrigðismálum og
læknavísindum, hlýtur að leiða
til árekstra við þá „Djengis-
Khan“-afstöðu til mannslífa og
mannúðar, sem ríkti og ríkir
enn hjá leiðtogunum. Og alveg
sér í lagi hlýtur hið stöðuga
uppeldi í marxistískri og efna-
legri söguskoðun óumflýjanlega
að leiða til árekstra og afhjúpa
hina grófu fölsun marxismans,
sem átt hefur sér stað í upp-
byggingu Kommúnistaflokks
Sovétríkjanna.
Það er fyrst og fremst hin
ruddalega og ómannlega vald-
breyting, sem leitt hefur til föls-
unar á kenningum sósíalismans.
En innan Sovétríkjanna gætir
ÁKVÖRÐUN MlN
vaxandi andstæðna milli forustu
flokksins og starfsaðferða ann-
ars vegar og þróunar hins
sósíalistíska samfélags hins
vegar. Þegar frá líður munu
þessar andstæður verða óbæri-
legar fyrir sovétþjóðirnar.
Hvar finna þá góðviljaðir
menn verkefni fyrir sig — um-
bótasinnaðir menn, sósíalistar,
kommúnistar? Ég svara aðeins
fyrir sjálfan mig. Og svar mitt
er, að það finna þeir í sósíal-
ismanum, í hinum ævagamla og
lífseiga draumi um bræðralag;
þeir finna það hjá sovétþjóð-
inni, sem tvisvar hefur skapað
upp úr rústum mynztur og vísi
að góðu samfélagi, hjá Pólverj-
um sem af djarfhug héldu út
á sína eigin braut til lýðræðis-
sósíalisma.
Svar mitt er, að þeir muni
ekki finna það hjá hinni þótta-
fullu og kreddubundnu sovét-
forustu, sem er ekki aðeins
ákærð fyrir að vera meðsek um
glæpi Stalins, heldur einnig fyr-
ir að hafa haldið áfram að sýna
umburðarleysi og framfylgja
kreddubundinni drottnunar-
stefnu, jafnvel eftir að þessir
glæpir voru afhjúpaðir.
AO lokum beinir Past skeytum sín-
um að Kommúnistaflokkunum al-
mennt. Hann telur að í Ijós hafi
komið, að uppbygging þeirra sé að
verulegu leyti þrándur í götu sósíal-
istísks lýðræðis. 1 sögulegu tilliti hafi
þeir þróast í þá átt að verða æ
kreddubundnari skriffinnskufélags-
skapur, sem að sínu leyti skapi „hóp
eigingjarnra og ómannlegra for-
60