Úrval - 01.06.1957, Síða 72

ÚRVAL
staklings. Það er viðkvæmur
nýgræðingur, þótt annað kunni
að virðast, og mikilvægt að
hann fái að dafna í samræmi
við eðli sitt. Hlúið að honum,
foreldrar, en varist að beita
hann ströngu húsbóndavaldi.
Carl Cederblad — kennari og
mikill vinur æskunnar — skrif-
aði fyrir nokkrum árum grein
um gelgjuskeiðið. Hann talar
fallega um það hvernig sjálfs-
hugð umbrotaáranna þokar
smátt og smátt fyrir áhuga á
hinum margvíslegu verðmæt-
um lífsins: listum, bókmennt-
um, stjórnmálum og bókum. 1
lok greinarinnar skrifar hann:
„Eg hef einhversstaðar í
skáldsögu eða grein lesið frá-
sögn af atviki eitthvað á þessa
leið: það situr roskinn maður í
stofu og ung stúlka kemur inn
og heilsar honum. Maðurinn
lítur upp úr bók sinni og skynj-
ar í sjónhendingu æskuþokka
stúlkunnar. Hann segir:
„Hve gömul eruð þér, ímg-
frú?“
„17 ára.“
UNGLINGAR A GELGJUSKEIÐI
„17 ára — já, einmitt, 17 ára.
Vitið þér að það er unaðsleg-
asti aldur sem til er. 16 ára
unglingur er enn með brot af
eggjaskuminu í hárinu og
fermingarlykt í fötunum, 18
ára unglingur er orðin skelfi-
lega hversdagslegur, en 17 ár,
það er alveg sérstakur aldur,
engum öðrum líkur, gæddur
óræðum töfrum.“
Það sem maðurinn sá í and-
liti stúlkunnar var að um-
skiptin voru afstaðin, gelgju-
skeiðið með umbrotum sínum
og erfiðleikum var afstaðið og
upp runninn tími hinna miklu
fyrirheita, þegar dýrð heims-
ins opnast. Sjálfshugðin er úr
sögunni. Unglingurinn hefur
opnað sig móti lífinu, getur
tekið á móti því, getur gefið
af sjálfum sér. Hinn öri lík-
amsþroski er einnig afstaðinn.
Pilturinn og stúlkan stíga
fram í fullum blóma með sam-
ræmi í líkama sínum og hreyf-
ingum. Æskuár hins fullþroska
manns eru gengin í garð.“
— O —
Léleg skipti.
„Hugsaðu þér, Páll,“ sagði skrifstofustjórinn við undirmann
sinn, er einu sinni sem oftar hafði verið fjarverandi einn dag
vegna óreglu, „ef þú hættir að drekka, gætir þú orðið skrifstofu-
stjóri eins og ég í stað þess að vera alltaf óbreyttur skrifstofu-
maður."
„Skrifstofustjóri, ha?“ tautaði Páll.
„Já,“ sagði skrifstofustjórinn, „heldurðu að það borgaði sig
ekki að halda sér frá áfenginu upp á þau býtti?‘“
„Nei takk,“ sagði Páll, „þegar ég er fullur, þá er ég for-
stjórinn!"
— Outspan.
70