Úrval - 01.06.1957, Qupperneq 81

SAMKEPPNI UM HÚS OG BRÚÐI
ÚRVAL
sjónvarpstæki og bíl. Og kven-
fólkið getur keypt meðul við
andremmu og svitalykt og nælt
sér þannig í mann. En sá óska-
gripur sem notaður er öllum
öðrum óskagripum meira: fá-
klædda stúlkan með fyrirheit í
brosinu og fagran skapnað, sem
blasir við manni í öllum aug-
lýsingnm, hún sem heyrir til
draumum um bíl og hús og gef-
ur honum gildi, hún er ekki föl,
henni verður hver og einn að
vinna fyrir í sveita síns and-
lits.
Hugmynd sló niður í heila
Rohan-Dermot eins og eldingu.
Fallegasta stúlkan í Ashersham
hét Myrna Figg og var ein af
ellefu systkinum á bláfátæku
heimili, næstum suðrænt nátt-
úrubarn------! Þarna var grip-
urinn.
Dag nokkurn komu „Slátur-
tíðiadi“ — blað fyrir óánægða
— út með stóra forsíðumynd
af Myrnu Figg í töfrandi brúð-
arskarti, og undir myndinni stóð
með stærsta letri prentsmiðj-
unnar: „Vinnið þessa fögru
brúði !“ Inni í blaðinu voru
fleiri myndir af Myrnu: í bað-
fötum, með eldhússvuntu, í
náttkjól og myndir af undur-
fögru húsi í nánd við Cambridge
með bíl fyrir framan, sundlaug
í garðinum, sjónvarpstæki í
stofunni með innbyggðum bar
o. s. frv. Allri þessari dýrð:
húsi, bil og brúði, var heitið að
verðlaunum þeim lesanda meðal
karfmanna sem að dómi bók-
menntafróðrar nefndar skrifaði
bezta ástarbréfið til Myrnu —
og sendi blaðinu.
Enska þjóðin nuddaði aug-
un og flissaði vandræðalega.
Blaðið seldist upp á einum
klukkutíma og nýjar útgáfur
komu úr prentun tvisvar á dag
án þess að geta fullnægt eftir-
spurninni. Kvennasamtök lands-
ins risu upp til andmæla: í
Neðri málstofunni kom fram
fyrirspurn um það, hvort hér
væri ekki raunverulega um
hvíta þrælasölu að ræða, en
dómsmálaráðuneytið varð að
svara því til, að svo væri ekki,
úr því að stúlkan væri þessu
samþykk, og ekki gæti það held-
ur talizt happdrætti eða fjár-
hættuspil. Enginn gæti meinað
stúlku að giftast þeim manni,
sem skrifar henni fallegt ástar-
bréf, enda þótt margir væru
um boðið.
Og svo lagðist undarleg þögn
yfir þjóðina, meðan hún lét sig
dreyma um ævintýrið í gráum
hversdagsleikanum. Bólugi'afnir
æskumenn læstu sig inni og nög-
uðu blýanta, rosknir svallarar
og heimsmenn tóku að venja
komur sínar á almenningsbóka-
söfn og mikið var spurt um
Rómeó og Júlíu, miðaldra hús-
mæður á þúsundum heimila
horfðu kvíðafullar á eiginmenn
sína, sem gengu um með f jar-
rænt bros í augum og veltu því
fyrir sér, hvort sá lánsami
mundi þurfa að taka við verð-
laununum strax, eða hvort unnt
79