Heima er bezt - 01.07.2001, Qupperneq 40

Af dulrænum slóðum I
Frásagnir af fyrirburðum og fleiru, skráðar af
Birni G. Eiríkssyni sérkennara árið 1969 eftir
foreldrum hans: Eiríki Eiríkssyni og Ástu
Veroniku Björnsdóttur, svo og móðursystur hans
r
Sigríði Agústínu Björnsdóttur.
Eiríkur Eiríksson var fæddur á Eyri í Reyðarfirði
7. sept. 1896 og lézt 13. des. 1973 í Reykjavík.
Ásta V Björnsdóttir var fædd á Sléttu í Reyðar-
firði 12. júlí 1893, lézt í Reykjavík 16. okt. 1984.
Sigríður Á. Björnsdóttir var fædd á Eskifirði 4.
sept. 1884 og lézt í Reykjavík 12. júlí 1968.
Fingurbjörgin
Frásögn Eiríks Eiríkssonar
Þegar mamma mín var ung stúlka
heima í Hvammi í Fáskrúðsfirði, tap-
aði hún einu sinni fingurbjörg er hún
átti. Mamma mín hefir þá líklega
verið á milli fermingar og tvítugs.
Svo liðu nokkrar vikur og hætt var
að leita að fingurbjörginni, því allir
álitu hana týnda.
Einu sinni bar svo við, er allir sátu
inni í baðstofu og voru að borða, að
fingurbjörgin kom dettandi ofan um
borðstofustrompinn. Það var rokið
út, en enginn maður sást þar nálægt,
sem hefði getað verið valdur að
þessu.
Þessa sögu sagði mér amma mín
Rósa Jónsdóttir, en hún var móðir
Kristínar mömmu minnar.
Skála-Brandur
Frásögn Eiríks Eiríkssonar
Amma mín Rósa Jónsdóttir sagði
mér einnig þessa sögu:
Það var einu sinni að vetrarlagi,
rétt íyrir jólin, að Magnús afi minn
Árnason fyrri maður ömmu og bróð-
ir hans Árni voru að kvöldlagi stadd-
ir úti við í Hvammi.
Á var glaða tunglskin og bezta
veður. Allt í einu fer Árni að hlæja.
„Hví hlærð þú og að hverju ert þú
að hlæja ?“, spurði afi minn.
„Ég var að hlæja að honum Skála-
Brandi, hann kom hér utan Aurana
(eyrarnar á milli Hvamms og Hafnar-
ness ) og yfir ána. Þegar hann kom
hér upp í brekkuna rétt fyrir neðan
bæinn, þá datt hann, það kemur
ábyggilega einhver sunnan af Beru-
fjarðarströnd á morgun“.
Hvammsá rennur skammt utan við
bæinn og þannig háttar til, að nokk-
uð brött brekka er frá ánni og upp að
bænum. Þá var þarna þríbýli, Holt
innst, Hóll á brekkubrúninni og
Neðribær fyrir neðan hólinn niðri í
gilinu, en túnin lágu öll saman.
Þegar þeir komu inn og sögðu frá
þessu, fór fólkið að hlæja og tala um
þetta. Sögðu sumir að þetta væri vit-
leysa, en aðrir sögðu að gesta væri
von.
Daginn eftir var kominn sunnan
stormur og stórrigning og fór fólk að
tala um að varla væri von gesta í
þessu veðri, það kæmi enginn.
Leið svo dagurinn fram undir
rökkur. Þá sást hvar maður kom utan
Aurana. Hann þurfti að vaða ána, en
hún var þá vatnsmikil orðin og þegar
hann kom í brekkuna rétt neðan við
bæinn, þá datt hann. Þetta var þá
maður sunnan af Berufjarðarströnd.
( Skála - Brandur var kenndur við
bæinn Skála á Berufjarðarströnd, að-
sópsmikill draugur sem fylgdi eða
fór fýrir fólki af Ströndinni, erlendur
að uppruna).
Glæsir
Frásögn Ástu V. Björnsdóttur
Upphafs Glæsis er getið í Þjóðsögum
Sigfúsar Sigfússonar. Glæsir var
þekktur draugur allvíða á Austur-
landi á 19. öld. Þótti draugur glæsi-
lega klæddur og af því hefur hann
nafn dregið. Móður minni sagði
280 Heima er bezt