Heima er bezt - 01.11.2005, Blaðsíða 87

dvelur á heimilinu. Sverrir tekur þegar á sig náðir, feginn
svefni og hvíld. Að morgni hefur hann nýtt starf á þessum
framandi stað. Og nóttin færist yfir með frið í skauti.
***
Morgunnsólin skín glatt inn um gluggana á
Snjólfsverslun. Kaupmaðurinn er snemma mættur þangað
ásamt hinum nýja innanbúðarþjóni sínum. Hann þarf að
sýna piltinum þetta völundarhús, búðina, vörulagerinn
og allt annað tilheyrandi og koma honum inn í starfíð,
áður en hann opnar verslunina fyrir viðskipti dagsins.
Þetta gengur allt greiðlega. Sverrir er fljótur að tileinka
sér fræðslu kaupmannsins, það fer strax vel á með þeim.
Tími höndlunar er runninn upp. Snjólfur opnar sjálfur
búðina en hverfur svo til skrifstofu sinnar þar sem hann
vinnur að bókhaldi verslunarinnar. Ymis verkefni því
viðkomandi hafa hlaðist upp hjá honum undanförnu
sökum manneklu, en nú hefur vel ræst úr þeim vanda.
Sverrir býður rólegur innan við afgreiðsluborðið eftir
fyrstu viðskiptavinum dagsins. Hann virðir fyrir sér
þennan starfsvettvang gamalla gilda. Brátt kemur kona
inn í búðina til innkaupa og síðan hver af annarri. Um
stund myndast smá biðröð. Sverrir er fljótur og lipur að
afgreiða og finnur sig strax vel í þessu þjónustuhlutverki.
Og dagurinn líður við töluvert annríki.
Snjólfur kemur fram úr skrifstofu sinni og lokar
búðinni sjálfur á venjulegum tíma, það er gamall vani
hjá honum. Síðan gengur hann að ijárhirslunni og telur
upp úr henni, ánægjubros leikur um andlit kaupmannsins
yfir afrakstri dagsins. Útkoman hefur ekki um langt skeið
verið eins góð og á þessu kvöldi. Snjólfur ætlar að vinna
ögn lengur á skrifstofunni en Sverrir heldur heim á leið.
Hann gengur hægt og virðir umhvertið rólega fyrir sér.
Hér er náttúra landsins í algerri mótsögn við æskusveitina
hans. Beggja megin Lónsijarðar; há, hrikaleg fjöll,
undirlendi fremur lítið. Allmörg hús, flest lágreist, mynda
dálítinn byggðakjarna innst við Lónið. Bæir eru á víð og
dreif út nieð firðinum beggja megin. En hatið, óendanlegt
í sínum ijölbreytilegu myndum, er meginþátturinn
í þessu sjónarspili. Hér er fátt sem minnir Sverrir á
heimaslóðir hans. Tignarleg ijöll í hæfilegum fjarska,
gróðursæl víðlendi, blómskreyttar hlíðar, háa niðandi
fossa, iðgrænan, angandi hvamm, bjarteyga stúlku á
fráneygum fáki. Nei, þetta nýja umhverfi er svo gjörólíkt
sveitinni hans að það ætti varla að vekja stöðugt upp hjá
honum þær endurminningar að heiman, sem hann er að
flýja Ef til vill nær fjarlægðin frá æskubyggðinni kæru,
ásamt tímans tönn, að deyfa sárasta sviðann í vonsviknu
hjarta hans og gefa honum örlitla fróandi veig af bikar
gleymskunnar, hugsar Sverrir um leið og hann gengur inn
í hús kaupmannshjónanna. En getur hann nokkurn tíma
gleymt Sigrúnu í Nesi.
Tíminn líður. Sverri vegnar vel í starfi. Snjólfsverslun
hefur ekki áður verið jafn blómleg og nú.
Kaupmannshjónin dá Sverri mjög, ekki aðeins fyrir
frábær störf heldur einnig framkomu hans alla.
- Hann var nú meiri himnasendingin þessi blessaður
piltur, segir Alfheiður oft við mann sinn og Snjólfur tekur
heils hugar undir það. En hjónunum dylst ekki að þessi
frábæri, ungi maður hefur orðið fyrir sorg eða mótlæti í
einhverri mynd og þær ekki gróið um heilt.
Morgunnösin í Snjólfsverslun er gengin yfir. Sverrir
er einn í búðinni. En það varir ekki lengi. Brátt opnast
dyrnar hægt og hljóðlega, lítill drengur kemur inn.
Hann er svo lágvaxinn að hann nær rétt með höndina
upp á búðarborðið. I lófa drengsins er samanbrotinn
miði og innan í honum peningaseðill. Á miðann er
skrifað hvað sendillinn á að kaupa. Drengurinn réttir
afgreiðslumanninum það sem fólgið er í lófa hans og
horfir eilítið undrandi á þennan ókunnuga búðarþjón.
Sverrir tekur við því sem litli sendillinn réttir honum og
les á miðann. En drengurinn kemur honum eitthvað svo
kunnuglega fyrir sjónir og dregur að sér athygli hans.
- Hvað heitir þú litli vinur, spyr hann drenginn þýðum
rómi.
- Eg heiti Sverrir, svarar drengurinn að bragði.
- Svo þú ert þá nafni minn. Sverrir brosir þýtt til
drengsins, - Hvers son ertu?
- Eg er Þórarinsson.
- Þú ert skýr og duglegur drengur. Sverrir fínnur í flýti
það sem beðið er um á miðanum, pakkar því inn ásamt
afgangi greiðsluseðilsins og réttir viðskiptavininum.
- Gjörðu svo vel nafni minn, segir hann vingjarnlega og
klappar á glóhærðan koll drengsins.
- Þakka þér fyrir, svarar drengurinn hæverskur í bragði
og hraðar sér út úr versluninni.
Þessu barni hafa auðsjáanlega verið kenndir
mannasiðir, hugsar Sverrir Karlsson, hann færir sig að
búðarglugganum og horfír á eftir nafna sínum uns hann
hverfur honum úr augsýn.
- Þetta er yndislegur drengur, segir Sverrir stundarhátt.
Hvar hefur hann getað séð þennan dreng áður. Það er
honum hulin ráðgáta. Nýr viðskiptavinur kemur nú inn
í búðina, afgreiðsluþjónninn gengur þegar til móts við
hann.
***
Sverrir litli Þórarinsson kemur á mikilli ferð inn til
móður sinnar og afhendir henni pakkann út búðinni.
Honum er óvenju mikið niðri fyrir.
- Mamma, það er kominn stór og fallegur maður í
búðina hjá honum Snjólfi, - og hann heitir Sverrir eins og
ég.
Sigrún brosir að ákafanum í drengnum.
- Jæja elskan mín, það fylgir því nafni að vera fallegur
og góður, svarar hún og kyssir Sverri litla blíðlega en
Heima er bezt 519