Heima er bezt - 01.09.2006, Blaðsíða 16

Frá Stykkishólmi.
Miðbœr Stykkishólms um miðja 20. öld.
EskiJJörður, tekið í Mjóeyrarvík. A
myndinni má sjá Hlíðarendatorfuna,
œskustöðvar Arna Helgasonar.
ekki fram á að geta fylgt henni síðasta
spölinn en deginum fyrir jarðarförina
símsendi ég austur minningarljóð um
mömmu sem presturinn las upp. Allt
þetta umrót varð til þess að ég missti
af Súðinni. Eg hringdi í sýslumann og
sagði farir mínar ekki sléttar en bað hann
að taka á móti farangrinum. Það voru
tvær vikur í næstu ferð Súðarinnar svo
að ekki leit vel út fyrir mér að komast
á áfangastað. Þann 5. febrúar fékk ég
fregnir um að ég gæti fengið far með
línuveiðaranum Fróða sem átti að fara
með vörur vestur á Snæfellsnes á vegum
Ríkisskipa. Fróði hafði orðið hart úti
skömmu áður í viðureign við kafbáta.
Ég tók þessu fegins hendi og var lagt
samdægurs af stað. Komið var við á
öllum stöðum allt frá Amarstapa og í
Hólminn. Allar vömr vora selfluttar í
land á uppskipunarbátum sem var róið
á milli skips og lands.
Við komum á Hellissand snemma
morguns 7. febrúar og þar var ég undrandi
Séð yfir Eskifjörð.
Esjan lagði úr höfn frá Reyðarfírði
um hádegi þegar komið var gott
veður. Komið var við í hverri höfn og
í Vestmannaeyjum fóm margir frá borði
og ætluðu að dvelja þar á vertíð.
Eftir viku sjóferð frá Eskifirði var
siglt inn á Reykjavíkurhöfn. Þar tók á
móti mér skyldfólk mitt. Þar var mér
sagt að sjóflugvél frá hemum hefði
tveimur dögum fyrr komið með mömmu
dauðvona á Landakot. Eftir að hafa
komið farangri mínum til ættingja minna
fór ég að hitta mömmu á Landakot. Það
urðu fagnaðarfundir. Hún var orðin mjög
veik og átti erfitt með mál, enda lést hún
þar aðeins tveimur dögum síðar.
Ferðir til Stykkishólms voru strjálar.
Mikill snjór var á Kerlingaskarði á
vetrum og rútuferðir lágu niðri allt til
vors. Ekki var auðhlaupið að mokstri,
aðeins skóflur til að moka með og þær
dugðu skammt á skaflana. Eg varð því að
bíða eftir Súðinni sem þá var í fömm á
milli Reykjavíkur og Vestfjarða og fór á
tveggja vikna fresti. Ég kom farangrinum
um borð í Súðina og beið þess að hún
færi vestur. Það var í mörgu að snúast
í tengslum við andlát mömmu. Ég sá
440 Heima er bezt