Hljóðabunga - 01.11.1978, Síða 40

Frá Hornbjargi
37. Margar skriður féllu fljótt í fyrsta gengi
allt eins skelfur og á strengi
undir kváðu fjöllin lengi.
38. Ólgu sjór á Ægis dýrið óðum dreypti
norðan sjónum nóg í hleypti
nokkrum hvikum inn svo steypti.
39. Rérum síðan röstina af á réttum vegi
síst um of ég tal fram tegi
tíu vikur sjós á degi.
40. Leit ég síðan Hornbæ, Höfn og háa sanda
enn á snið til hægri handa
Hælavíkurbjargið standa.
41. Mér leist á Höfn þar lagið gott til lands upp
þurfti ég ekki því um kenna (spenna
þá var sólin upp að renna.
42. Upp að Naustum sama sinn í svip réð keyra
ekki segi ég af því meira
um það geta verður fleira.
43. Á Hornströndum ekki jörðin öll er gróin
hæstu fjöllin helst við sjóinn
hafa á sér jöklasnjóinn.
44. Áður fyrr þá allt var byggt í eyði löndum
af helgidómsins heiðri vöndum
í Höfn var kirkja ger á Ströndum.
45. Eftir vana sannleiks settur söngur versa
yfirvaidið bauð að blessa
bæði haust og vor þar messa.
46. Vígður garður veggjalaus þar var tilbúinn
leiðin síðan liggja fúin
landsins eftir venju snúin.
47. Þessi bygging orðin er í eyði og tómi
aftur nú (þó sfður sómi)
svo sem var í heiðindómi.
48. Víða er þar vandasamt og vegur stríður
allt um kring á allar síður
enginn maður hestum ríður.
49. Hælavíkur held ég bjarg með hæstu fjöllum
þar næst Hornbjarg - það svo köllum -
þau eru mest á Ströndum öllum.
50. Kátlegt er það kynni ég þér minn kæri vinur
Hornbjarg undir harðast dynur
þá Hæiavíkurbjargið hrynur.
51. Steinar falla stundum þar með stórum skriðum
þeir sem detta hátt úr hlíðum
hafa stað á fiskimiðum.
52. Þegar úr miðju bjargi bláu bráðum detta
upp í loftið aftur spretta
yfrið hátt í neðstu kletta.
53. Þeir sem eiga nokkra nót á Norður-Ströndum
selveiðina hafa í höndum
hvar þeir koma fyrir sig böndum.
54. Sumir hákarlssóknir tíðum saman reyra
ífærur og annað fleira
allt sem bátum kann tilheyra.
55. Vaðina brúka verða þeir sem vel þar búa
strengi saman sterka snúa
stóru skipin á þeirtrúa.
56. Hvergi bregst á helstu miðum hákarls tetur
þorskurinn aldrei þverrað getur
það er allteins sumar og vetur.
57. Þeir mega fuglinn þar til fá í þrautum nauða
sem leggja uppá líf og dauða
lítið er þar um pening sauða.
40
HLJÓÐABUNGA
mnHP