Hljóðabunga - 01.11.1978, Qupperneq 61

Gústi (lágt): Hvað heitir hann nú aftur? Ég las
grein eftir hann í Dagblaðinu í sumar. Mjög
góða grein. Jájá, og hann er að lesa Dagblað-
ið, þú sérð það sjálf - þetta passar, þetta er
hann, hvað sem hann heitir. (Sýpur á og
ræskir sig í átt til Ókunnugs.)
Dóra (lágt): Elsku Gústi minn...
Gústi (lágt): Skiptu þér ekki af þessu kona! (Við
Ókunnugan:) Það...það... það verður víst
margt á fundinum? (Ókunnugur lítur und-
randi uppúr blaðinu.) Gústav Pétursson.
(Þögn). Gústav Pétursson frá ísafirði.
Ókunn.: Já, einmitt það já. (Heldur áfram að
lesa.)
Gústi: Varnarmálin verða náttúrulega á dag-
skrá trúi ég.Já, fyrst þú ert mættur, þá verða
þau auðvitað á dagskrá, hvernig læt ég. (Bak-
við blaðið lítur Ókunnugur hissa frammí
salinn og yppir öxlum.) Ég segi nú fyrir mig -
ég er náttúrulega enginn sérfræðingur í þessu
einsog þú - en það er mín persónulega skoðun,
og þar erum við sammála, mér finnst að við
eigum að Iáta þá borga. (Þögn). Spurningin er
bara: hvað eigum við að láta þá borga mikið?
(Þögn). Ert þú ekki...? Jújú, þú ert sérfræðing-
ur í þessum málum, er það ekki?
Ókunn.: (setur frá sér blaðið og stendurupp):
Þið fylgist skiljanlega illa með þarna útá
landsbyggðinni.
Gústi: Ha? Ja, það... það...
Ókunn.: Það er enginn tími, ég veit það. En góði
maður, spurningin er ekki: hvað eigum við að
láta þá borga mikið? Spurningin er þessi: á
þjóðin að vera sjálfri sér samkvæm eða ekki?
Gústi (hugsi) Sjálfri sér samkvæm. Já, þú segir
það. Sjálfri sér samkvæm. Það er sennilega
mikið til í því.
Ókunn.: Leitast þú ekki við að vera sjálfum þér
samkvæmur?
Gústi: Ha? Jú... jújú.
Ókunn.: Og veistu hver sagði: „Til þess sem
hinn heilbrigði einstaklingur ætlast til af
sjálfum sér, til þess skal hann einnig ætlast af
þjóð sinni.“ Veistu það?
Gústi: Ha? Ég... ég kem því nú ekki fyrir mig í
augnablikinu.
Ókunn.: Abraham Lincoln. — Og fyrst þú
leitast af fremsta megni við að vera sjálfum
samkvæmur, þá skal þjóð þín vera það h'ka,
ekki satt?
Vésteinn Lúðvíksson rithöfundur.
VÉSTEINN LÚÐVÍKSSON er löngu landskunnur
rithöfundur. Hann fæddist 24. október 1944, lauk
stúdentsprófi 1964 og dvaldist síðan allmörg ár í
Danmörku og Svíþjóö. Bækur hans eru þessar:
ÁTTA RADDIR ÚR PÍPULÖGN (1968), GUNNAR OG
KJARTAN I—II (1971—1972), EFTIRÞANKAR JÓ-
HÖNNU (1975) og leikritið STALÍN ER EKKI HÉR
(1977).
Hann hefur auk þessa skrifað fjölda greina í blöð
og tímarit og má þar nefna m.a. ýtarlega grein um
Georg Lukcás: ,,GEORG LUKCÁS OG HNIGNUN
RAUNSÆISINS" (Tímarit Máls og menningar,
1970). Þá skráði hann endurminningar Péturs
Hraunfjörðs Péturssonar: „MINNINGAR ÚR
STÉTTABARÁTTUNNI" (Tímarit Máls og menning-
ar, 1972).
Vésteinn hefur gert víðreist um Vestfirði, dvalist
oft á ísafirði og lesið þar úr verkum sínum. Leikþátt
þennan, sem hér birtist á prenti, samdi Vésteinn
sérstaklega fyrir kvöldvöku herstöðvaandstæðinga
á ísafirði, 1. des. 1976, og leikstýröi sjálfur.
HLJÓÐABUNGA
61