Bænavikan - 07.11.1959, Síða 2

2
miklum hluta Biblíunnar sé varið til íhugunar
á þessum mikilvægasta viðburði allra tíma.“
í Deilunni IVIiklu lesum við, að „endurkoma
Krists sé rauði þráðurinn í Heilagri Ritningu"
(bls. 299). Annar höfundur hefur sagt, að end-
urkoma Krists sé lykillinn að Biblíunni. Ef
þetta mikla efni, sem spámenn og postular
hafa svo lengi talað um með eldmóði og sann-
færingu, væri numið burt úr orði Guðs, myndi
tilgangi Biblíunnar og boðskaparins, sem hún
flytur, að mestu glatað. Þetta frábæra efni er
svo ómissandi hvað skilningi okkar á Ritning-
unni viðkemur og á áformi Guðs mönnunum
til handa, að hver kristinn maður ætti að skilja
það greinilega og geyma það í hjarta sér.
Endurkoma Krists mun bæta að fullu allt
það, sem glataðist vegna syndarinnar. Koma
hans mun að eilífu binda endi á yfirráð synd-
arinnar og afleiðingar hennar, sorg og þján-
ingu. Koma hans mun að eilífu nema í burtu
öll merki hins illa af alheiminum. Hún mun
upplýsa að fullu og öllu upprunalegt áform
Guðs með þennan heim — þ. e. eilíft réttlæti,
óendanlegan frið og fullkomið samræmi. Er
þetta ekki fögur framtíðarmynd fyrir þann,
sem trúr reynist?
Það er engin furða, þótt þessu þýðingar-
mikla efni sé ætlað mikið rúm í Biblíunni.
Fólk Guðs hefur beint athygli sinni að hinni
dýrðlegu og ógurlegu endurkomu Krists á öll-
um öldum. Enok, hinn góði og trúi maður,
þráði komu hans í þau 300 ár, sem hann gekk
með Guði. Hann talar um þann atburð og seg-
ir: „Sjá Drottinn er kominn með sínum heilögu
tíþúsundum til að halda dóm yfir öllum, og
til að sanna alla óguðlega menn seka um öll
þau óguðlegu verk, sem þeir hafa óguðlega
drýgt, og um öll þau hörðu orð, sem hinir
óguðlegu syndarar hafa talað gegn honum.“
(Júdas 14.15.). Job talaði einnig um vonina,
sem hélt honum uppi, er hann lá í öskunni,
þjáður og hryggur. „En ég veit, að lausnari
minn lifir, og hann mun síðastur ganga fram á
foldu.“ (Job 19,25). Söngvarinn í Israel söng
um von sína: „Guð vor kemur og þegir ekki.
Eyðandi eldur fer fyrir honum, og í kring um
hann geisar stormurinn. Hann kallar á himin-
inn uppi og á jörðina, til þess að dæma lýð
sinn.“ (Sálm. 50,3.4).
Jesaja, spámaður fagnaðarerindisins, upp-
örvaði fólk Guðs með fullvissunni um loka-
sigur: „Stælið hinar máttvana hendur, Styrkið
hinn skjögrandi kné! Segið hinum ístöðulausu:
Verið hughraustir, óttizt eigi! Sjá hér er Guð
ykkar! Hefndin kemur, endurgjald frá Guði.
Hann kemur sjálfur og frelsar yður.“
Sakaría lýsir einnig degi Drottins: „Sjá, sá
dagur kemur frá Drottni. ... Fætur hans munu
á þeim degi standa á Olíufjallinu. ... Á þeim
degi munu lifandi vötn út fljóta frá Jerúsalem.
... Drottinn mun þá vera konungur yfir öllu
landinu." (Sak. 14,1.4.8.9).
Jesús sjálfur gaf lærisveinum sínum fyrir-
heit, sem við þekkjum svo vel: „Hjarta yðar
skelfist ekki; trúið á Guð og trúið á mig. I
húsi föður míns eru mörg híbýli; væri ekki
svo, mundi ég þá hafa sagt yður, að ég færi
burt að búa yður stað? Og þegar ég er farinn
burt og hefi búið yður stað, kem ég aftur og
mun taka yður til mín, til þess að þér séuð
og þar sem ég er.“ (Jóh. 14, 1—3).
Englarnir hughreystu lærisveinana, þegar
Jesús steig upp til himins, með þessum orð-
um: „Galíleumenn, hví standið þér og horfið
til himins? Þessi J'esús, sem var upp numinn
frá yður til himins, mun koma á sama hátt
og þér sáuð hann fara til himins.“ (Post. 1,11).
Með endurkomu Drottins í huga minnir
postulinn Páll okkur á að lifa guðrækilega í
heimi þessum, „bíðandi hinnar sælu vonar og
dýrðar-opinberunar hins mikla Guðs og frels-
ara vors Jesú Krists.“ (Tít. 2, 13). Og Jó-
hannes, síðasti postulinn af hinum tólf, lýkur
hinni helgu bók með þessum vonarríku orð-
um: „Kom þú Drottinn Jesús!“
Já, Jesús mun koma aftur. Þessi von, sem
haldið hefur fylgjendum hans uppi, mun brátt
rætast. Árum saman hafa margir hlakkað til
að sjá Krist persónulega koma aftur í dýrð
ásamt englum sínum. Einhvern tíma í náinni
framtíð munu þeir sjá konung sinn sitja í
hásæti sínu með allar þjóðir jarðarinnar fyrir
framan sig.“ Sannlega segi ég yður, þessi kyn-
slóð mun alls ekki líða undir lok, unz þetta
allt kemur fram.“ (Matt. 24, 34). Sá maður,
sem hefur frið við Guð, lítur fram til þess dags
með ósegjanlegum fögnuði.
Þótt Guð einn þekki dag og stund endur-
komunnar, er okkur greinilega sagt, að við
getum vitað, hvenær koma hans sé í nánd,
fyrir dyrum. Jesús sagði sjálfur frá þessu.
í 24. kap. Matteusarguðspjalls, 21. kap. Lúkas-