Bænavikan - 07.11.1959, Page 19

19
sem megnar að koma þeirri einingu til vegar,
sem stuðlar að fullkomnun starfsins á jörð-
unni og gerir börn Guðs hæf fyrir eilífðarríkið.
Við ættum oft að íhuga kenninguna um
Heilagan anda og hlutverk hans á lokatíma
aðventhreyfingarinnar nú í þessari bænaviku.
Þegar við sjáum, hve líf okkar er fátæklegt,
ættum við að rannsaka Orðið með kostgæfni,
svo að við getum lært, hvernig við getum öðl-
azt meira af þessari gjöf, sem allar aðrar gjaf-
ir koma frá. Ef við gefumst Guði algjörlega
með öllu, sem við eigum, hlýðnumst boðum
hans með fúsu geði og biðjum einlæglega um
gjöf Heilags anda í nafni Jesú Krists Drott-
ins vors, mun hann koma inn í líf okkar í
fyllingu sinni. Megi Guð gefa, að Heilagur
andi komi inn í líf okkar og dvelji í okkur að
eilífu.
Lestur fyrir fimmtudaginn 12. nóvember 1959.
99Ti1 yWjtu eiicliiiftai*ka jarðai*innai*“
Eftir W. P. BRADLEY,
ritara Norður-Ameríku deildarinnar.
Hugmyndin að heimsvíðtæku kristniboðs-
starfi er eins gömul og mannkynið sjálft, því
að hún felst í eilífðaráformi Guðs um hjálp-
ræði fyrir synduga menn. Hún varð til í huga
Guðs löngu áður en heimurinn var skapaður
og er ætlað að vinna hjörtu mannanna fyrir
orð sáttargjörðarinnar. Þungamiðjan í kristni-
boðsáformi Guðs er guðlegur kærleikur og
friðþægingarfórn Krists; tilgangurinn er að
ná til allra manna með fagnaðarboðskapinn;
mátturinn til að framkvæma það kemur frá
valdi Krists og er í té látinn gegnum Heilagan
anda; hámarkið í áformi Guðs er að safna
öliu saman í Kristi og stofnsetja eilífðarríki
sitt í dýrð, og það er þýðingarmikiö, vegna
þess að örlög mannkynsins verða ákveðin með
trú einstaklingsins á boði Guðs um endur-
lausn og viðtöku á því.
Eins og fram kemur í Biblíunni er Guð ekki
Drottinn útvalins kynþáttar, heldur allra þjóða
jarðar. „Drottinn leit niður af himni, sá öll
mannanna börn ... hann, sem myndað hefur
hjörtu þeirra allra, sem gefur gætur að öllum
athöfnum þeirra.“ (Sálm. 33, 13. 15.) Guð er
nefndur konungur allra þjóða alls staðar í
Gamla Testamentinu. „Sæðið“, sem konunni
var heitið, var ekki staðbundið heldur alþjóð-
legt. Köllun Abrahams fól í sér loforð fyrir
allar þjóðir: „Af þér skulu allar ættkvíslir
jarðarinnar blessun hljóta." (1. Mós. 12, 3.)
Það, sem Guð vildi gera fyrir Abraham, vildi
hann gera fyrir alla menn. Blessun Abrahams
takmarkaðist ekki við hann einan, heldur var
hún upphaf framhaldandi blessunar. Hebreska
þjóðin, sem leidd var út af Egyptalandi til
fyrirheitna landsins af Móse og eftirmönnum
hans, var nefnd „prestsríki", (2. Mós. 19, 6.),
og útlendingnum stóð það til boða að koma og
læra um Guð og tilbiðja hann með Hebreunum.
„Ef útlendingur, sem eigi er af lýð þínum
Israel.... Ef þeir koma hingað og biðja
frammi fyrir þessu húsi, þá heyr þú það frá
himnum....“ (2. Kron. 6, 32. 33.)
Þegar Jesús kom í þennan heim til að opin-
bera föðurinn og vinna að frelsun okkar og
stofnsetja söfnuð hins nýja tíma, gerði hann
fyrirætlanir sínar viðvíkjandi öllum heimin-
um kunnar. Þó að hjálpræði væri fyrst boðið
hinum týndu sauðum af húsi ísraels, voru
heiðingjarnir ekki skildir útundan. Rómverjar,