Heimili og skóli - 01.12.1949, Blaðsíða 8

124
HEIMILI OG SKÓLI
„Hvert fátækt hreysi höll sú er,
þvi guð er sjdlfur gestur hér“.
Nei, ég var sannfærður um það og
er það enn. Guð var áreiðanlega í orði
sínu og — jólaljósunum. Eg var sæll og
því sælli sem viðbrigðin voru meiri
frá virku dögunum á jólaföstunni,með
öllu sínu myrkri, kulda og vinnu-
herkjunni.
Sennilega lifa börnin, sem nú eru að
alast upp, ekki slíkar stundir, sem þær,
er ég hef reynt liér að lýsa. Nú er
langtum minni munur á virkum dög-
um og hátíðadögum en var fyrir alda-
mótin síðustu. Viðbrigðin eru ekki
eins mikil og hrifningin þar af leið-
andi ekki eins innileg, — eða hvað ég
á að kalla það. Svo er líka víða búið að
útrýma aðal hrifningaruppsprettunni,
—■ heimilisguðsþjónustunum. Það er
illa farið, — en erfitt úr að bæta. Eg er
hræddur um, að blómatími heimilis-
guðsþjónustna sé liðinn, a. m. k. í
hinni gömlu, góðu mynd, sem ég
kynntist á æskuárum mínum. En æsku-
lýðsstarf og skólaguðsþjónustur eru
áreiðanlega spor í rétta átt. Það ættu
kennarar að athuga vel og vandlega.
Meðan ég stýrði skóla, hafði ég alltaf
ofurlitla tilbreytingu fyrir nemend-
urna síðasta kennsludaginn fyrir jól.
Ég setti lítið barnakerti á hvert borð,
— jafnmörg kerti og börnin voru mcirg
í hverri kennslustofu. Á borð hvers
barns lét ég jólakveðju dönsku sunnu-
dagsskólabarnanna, þegar þær voru
fyrir hendi. Þegar hringt var inn, var
búið að kveikja á öllum litlu kertun-
um, og lét ég kertaljósin oftast nægja í
það skiptið. Tíminn byrjaði svo alltaf
eins hjá öllum kennurunum. Allar
stofurnar voru hafðar opnar, en á
ganginum var hljómsterkt orgel, og á
það var jólalag leikið. Börn og kenn
arar sungu með í öllum stofunum.
Síðan lásu kennararnirjólaguðspjallið,
hver í sinni stofu. Ég minnist þessara
helgu stunda með alveg sérstakri
ánægju. Þær voru áreiðanlega eitthvað
í ætt við hrifningarstundirnar á jóla-
nóttunum heima í lágu baðstofunni
á bernskudögum mínum. Ég veit, að
margir kennarar haga þessu á svipaðan
hátt og hér er lýst, en ekki er ég viss
um, að allir geri dagamun. En það
ættu allir að gera. Það margborgar sig.
Trúið mér! Yfirleitt ættu kennarar að
leggja alúð við ræktun trúarlífs nem-
enda sinna eftir beztu getu. Ég vona
líka, að þeir geri það sem allra flestir.
Lýk ég svo máli mínu og hætti að
skara í glæðum gamalla minninga.
Með alúðarósk til allra kennara lands-
ins, hvort sem ég þekki þá persónulega
eða ekki.
GLEÐILEG JÓL OG
GÆFURÍKT ÁR!