Heimili og skóli - 01.10.1962, Side 10

110
HEIMILI OG SKÓLI
Þetta voru alvarleg mistök. Og mistök-
in voru fyrst og fremst fólgin í því, að
móðirin gleymdi því, að dóttir hennar
var aðeins 5 ára og orð hennar voru
ábyrgðarlaust reiðihjal þess, sem alls
ekki er fær um að meta aðstæður. Þau
merktu að sjálfsögðu ekki það, að
barninu þætti ekki vænt um móður
sína. Andartaki síðar voru þau gleymd,
og þá gat barnið alls ekki skilið, hvers
vegna mamma var ennþá reið.
Höfuðreglan er, — og hún er mikil-
væg —, að foreldrarnir gleymi því aldr-
ei, þrátt fyrir nöpur sáryrði, sem hitta
vel í mark, að þeir eru fullorðnir og
geðrænir verndarar barna sinna, en að
börnin eru lítið þroskuð og ábyrgðar-
laus.
Sú skoðun er algeng, að góð bernska
sé og eigi að vera rósum stráður vegur,
hinn áhyggjulausasti og ánægjulegasti
kafli ævinnar. Vera má, að svo sé hjá
sumum, en algengara mun þó hitt, að
menn gylli fyrir sér fortíð sína og hyll-
ist til að muna það eitt, sem ánægju-
legt er. Sannleikurinn um bernskuna
er sá, að hún er stormasamasta ævi-
skeiðið, sé allt með felldu. Þá eru
margar blikur á lofti. Á þeim árum
mótast maðurinn og hefur sig úr ríki
dýranna til mannlegs lífs. Óralöng veg-
ferð er farin á undraskömmum tíma.
Hvert eitt skref, sem stigið er, kostar
fórnir. Og þær fórnir eru ekki alltaf
léttar. Að framan var minnzt á sárs-
auka afbrýðinnar. Og af þeim sársauka
spretta margir hinir fegurstu laukar.
En hafa ber í huga, að uppskeran er
undir því komin, að afbrýðin verði
að andlegri orkulind, en búi ekki um
sig sem viðkvæmt kýli, einangrað í
sálarlífinu. Margir komast til fullorð-
insára með þau sárindi og losna ekki
við þau. Hið heilbrigða er, að fullorð-
ið fólk kenni afbrýði, þegar ástæða er
til, og undrist hvorki þá kennd né
hræðist hana, og beiti raunhæfum ráð-
um til að eyða henni. Hvort einstak-
lingurinn kemst þannig undirbúinn
til fullorðinsáranna, er mjög undir
uppeldinu komið.
Sigurjón Bjömsson.
Við erum sex systkinin. Við höfðum um
margra ára skeið haft þann sið að gefa
foreldrum okkar gjafir á jólunum, á af-
mælisdögum þeirra og á mæðradaginn, o.
s. frv. Nú vorum við að verða í vandræð-
um, því að okkur gat ekki lengur dottið
neitt í hug til að gleðja þá með. Við vild-
um þó helzt gefa þeim eitthvað, sem þeim
þætti verulega vænt um. En vor eitt fyrir
10 árum voru þau að tala um, hvað þau
kviðu fyrir vorhreingerningunni. Þarna
kom hugmyndin.
Dag einn, skömmu fyrir mæðradaginn,
mættum við heima hjá pabba og mömmu,
6 konur og 6 karlar, því að við höfðum
öll staðfest ráð okkar. Við komum með
skjólur, stiga ræstingaduft og mikið af
matarbögglum, og svo komum við öll
brosandi. Áður en dagur var að kvöldi
kominn, höfðum við tekið alla innri glugg-
ana úr, þvegið og fægt rúðurnar. Allt var
þvegið og ryksogið frá kjallara til efsta
lofts. Pabbi og mamma voru í sjöunda
himni, og þama höfðum við lagt grund-
völl að venju, sem haldin var upp frá
þessum degi.
DÝR KOSS.
í borginni Southamton í Englandi var
ungur bílstjóri fyrir skömmu dæmdur í
tíu punda sekt fyrir að hafa kysst ungu
stúlkuna, sem hjá honum sat í bílnum,
úti á miðri götu í mestu umferðinni. Og á
eftir var unga stúlkan dæmd í tíu punda
sekt fyrir að hafa aðstoðað hann og tekið
þátt í þessu athæfi.