Læknaneminn - 01.11.1974, Blaðsíða 5

IÆKIVA-
MIMIW
Ritnefndí
Sigurður Arnason ritstjóri og
ábm., s. 25278.
Árni Bj örn Stefánsson, s. 32405.
jóhann Tómasson, s. 23404.
Sigurður Stefánsson, s. 85369.
Fulltr. 3ja árs vantar.
Einar Guðmundsson, s. 50310.
Fulltr. 1. árs vantar.
I,j ármtilastj óri
Bjarni Jónasson, s. 53554.
Dreifing
Samúel Jón Samúelsson,
s. 27641.
Auglýsingar
Marinó P. Hafstein, s. 26639.
Þrentun
Prentsmiðjan Hólar.
Forsíðan
V. W. van Gogh: Gamall mað-
ur sem grætur (nóvemher 1882.
Van Gogh safnið í Laren).
Hvad nytter det hundrede
msnsker vil sove
nár der er en eneste
hund som vil vove
piet hein.
Ný ritstjórn tekur nú við. Einsog alltaf hegðar liún sjer
ehki einsog fráfarandi ritstjórn, nýir siðir fylgja nýjum
m'ónnum. Þetta fyrsta blað er nær algerlega faglegt og œtti
því að vera gagnrýnendum fyrrverandi ritstjórnar sœmileg
dúsa.
Annars er viðkoma Læknanemans háð ritgetu og áhuga
lœknanema og hvorttveggja er bágborið ef dœma skal af efni
því sem blaðinu berst. Ekki eitt brjefkorn hvað þá þúngvœg-
ara efni liafa þessir andans 'ólmusumenn sent blaðinu til birt-
íngar, ef frá er talið rabb stjórnar og smáefni frá ritnefndar-
mönnum. Einhver liefði nú lialdið að blöð síðustu ritstjórnar
hefðu livatt menn til skrifta þó ekki væri nema til að gagnrýna
stefnubreytinguna. En ekki einn einasti lyfti penna, heldur
var nöldrað í hornum og bak við þil.
Undanfarin ár hefur meiginuppistaða Lœknanemans verið
greinar skrifaðar af lœknum og þá nær eingaungu um fagleg
efni. Blöð síðustu ritstjórnar voru ánœgjuleg og liressandi
undantekníng, í þaum stendur Lœknaneminn undir nafni.
Faglegt efni vjek fyrir gagnrýnni umræðu og blaðið fjekk
um stund á sig blœ sjálfsagðrar róttœkni, róttœkni þess fólks
sem ekki enn er komið inní vítahríng borgaralegs streðs. O-
kunnugir feingu jafnvel þá flugu að læknanemar vœru yfir-
leitt róttœkir vinstrimenn. En það er mikill misskilníngur.
Þeir sem leggja stund á lœknisfrœði við H. I. eru unnvörpum
íhaldssamir eða „frjálslyndir“ (sbr. Frjáls menníng). Sje
einhver í upphafi námsins róttœkur þá eldist sú grilla snar-
lega af hinum sama þegar pyngjan fer að þyngjast og hann
finnur virðingu samborgarans sem sjálfkrafa fylgir því að
láta hlustapípu lafa úppúr vasanum. Eftir því sem leingra líð-
ur á námið verður íhaldssemin rótgrónari. Menn fara þá að
gera sjer Ijóst að slatti af útgjöldunum sem þarf til þjóðfje-
lagslegra umbreytínga verður úr þeirra vasa tekinn. Gamla
hugsjónin er horfin þegar að buddunni er komið.
„Því rosknari sem maðurinn verður, því hégómlegri verða
spurníngarnar sem hann brýtur heilann um, því auðvirðilegri
ákvarðanirnar sem hann tekur.------Ráðgátur lífsins staðna
í hug mínum einsog vatn í mógröf, þær gufa burt einsog stað-
Framh. á hls. 15.
Spjall