Læknaneminn - 01.04.2004, Blaðsíða 12

4. ÁRS VERKEFNI í BANDARÍKJUNUM^
verksins. Hver spítalinn hefur risið á fætur öðrum sfðan þá og
í dag samanstendur TMC af 42 stofnunum í 100 byggingum.
Spítalarnir geyma ríflega sex þúsund rúm, og var fjöldi sjúk-
linga 5,4 milljónir árið 2000. Umferðarþunginn er mikill ÍTMC
sem skýrir sennilega fyrirkomulag bygginganna. Sjúkrahúsið
sem ég vann á hafði tvær tengibyggingar úr gleri sem mynd-
uðu göngubrú yfir aðalgötuna.
TMC var mjög framandi staður fyrir mann frá litla íslandi.
Það var eins og maður væri staddur á stóru sjúkrahúsi, jafnt
innan-dyra sem utan. Lækna og hjúkrunarfólk sá maður gjarn-
an úti á stoppistöð íspítalafötunum og oftar en ekki með hlust-
unarpípuna um hálsinn. Það var sannarlega mikill innblástur að
starfa í þessu umhverfi.
Baylor College of Medicine
Læknaskólinn Baylor College of Medicine (BCM, Mynd 2)
er ein hinna fjölmörgu stofnana TMC. Hann teygir anga sína
víða oa er í tenaslum við nokkur stór siúkrahús.
t
Mynd 2. Baylor College of Medicine.
Ég vann á sjöundu hæð eins þeirra, The Methodist Hospital
(Mynd 3). Aðstaðan sem leiðbeinandinn bjó mér var framar
björtustu vonum. Fyrsta daginn spurði hann mig hve mikið
pláss ég þyrfti. Ég var lítillátur og fullur auðmýktar (enda brot-
hættur eftir dylgjur tollvarðarins frá deginum áður). Benti ég
að endingu á stað sem myndi alveg nægja, þar sem ég gæti
tengst alnetinu með fartölvunni minni og haft afdrep fyrir stíla-
bók og blýant. Fór ég að svo búnu í bólusetningar og berkla-
próf. Þegar ég kom aftur tveimur tímum seinna hafði hópur
manna verið ræstur út til að pakka gömlum gögnum í kassa til
að skapa meira vinnurými. Mér hafði þannig hlotnast rúmbetri
vinnuaðstaða en ég þorði að láta mig dreyma um. Ekki spillti
fyrir að ég hafði öll þau tæki og tól sem nauðsynleg voru til
rannsóknarinnar algjörlega fyrir mig og síma og alnetsteng-
ingu að auki.
Reglulega voru haldnir fyrirlestrar á sjöundu hæðinni sem
ætlaðirvoru læknanemum, læknum ísérnámi og öðrum áhuga-
sömum. Ég reyndi að mæta sem oftast. Fyrirlesararnir komu
víða að, m.a. frá Stanford og Harvard.
Mynd 3. The Methodist Hospital (Annar helmingurinn).
Rað verður seint sagt að leiðbeinandi minn hafi vanrækt
íslenska læknastúdentinn. Fyrir utan að hanna vel skilgreint
verkefni sem unnt var að Ijúka á 10 vikna tímabili fylgdist hún
jafnt og þétt með stöðu mála og lagði mikla áherslu á að ég
byrjaði strax á fyrsta degi að skrifa ritgerðina. Hún hafði alltaf
ákveðin tímamörk á öllu og svo las hún yfir, leiðrétti eða breytti
eftir því sem þurfa þótti. Rá tók hún reglulega púlsinn á stöðu
mála og fyrir vikið náði ég að klára rannsóknarvinnuna og alla
úrvinnslu gagna meðan á dvölinni stóð. Ameríkanar eru miklir
„prinsippmenn11. Ég fann að það átti vel við mig.
Lífið utan vinnu
Greinafundir (Journal Clubs) voru haldnir reglulega á
vegum BCM, einkum ætlaðir „residentum" (þeir sem stunda
sérnám) í kvensjúkdómaprógramminu. Þeirvoru haldnir á veit-
ingastöðum og styrktir af lyfjafyrirtækjum. Ressir fundir voru
þó ólíkir vísindaferðum sem maður þekkir úr læknadeildinni
hér heima að því leyti að lungað úr kvöldinu fór í umræður um
læknisfræðileg málefni. Aðilinn á vegum lyfjafyrirtækisins fékk
eingöngu tvær mínútur til að kynna sínar vörur. Sá tími var vel
nýttur! Residentar, einn af hverju ári, kynntu nýjar vísindagrein-
ar og hafði hver þeirra valið sérfræðing til að stjórna umræðum
á eftir. Meðan á þessu stóð var margrétta máltíð snædd.
12 - Læknaneminn 2004