Læknaneminn - 01.04.2004, Qupperneq 13

Vaktin á Ben Taub Hospital
Einn sólríkan laugardag (í febrúar!) bauðst mér að fara með
íslenskum kvensjúkdómalækni, Jóni ívari Einarssyni, á vakt á
Ben Taub spítalann, en hann tilheyrir BCM. Hvar annarsstaðar
en í Bandaríkjunum rekst maður á útibú frá Mc Donalds í mat-
sal spítala? Það fyllti mann líka öryggistilfinningu að vopnaður
vörður gætti öryggis starfsfólks bráðamóttökunnar í hvívetna!
Andinn á deildinni var mjög góður og hafði hver og einn sitt
fyrirfram skilgreinda hlutverk. Dagurinn byrjaði á morgunfundi
þar sem rapporterað var. Skildi lítið, enda eru þarlendir læknar
frægir fyrir að nota mikið af skammstöfunum og ég ekki einu
sinni búinn með kvensjúkdómakúrsinn. Á greinafundunum
hafði ég kynnst nemum af hverju ári og gafst mér því tækifæri
til að kynnast náminu á ólíkum stigum þess.
Stundum hef ég velt því fyrir mér hvers vegna í ósköpun-
um læknar halda til Bandaríkjanna í sérnám. Umsóknarferlið
er langt, inntökuprófum hefur farið fjölgandi á undanförnum
árum og ekki er lengur hægt að taka hluta þeirra hér á íslandi.
Námið er strembið, vinnuálagið meira en þekkist í Evrópu og
launin á sérnámstímanum lág. Þá eru sumar- og vaktafrí styttri
en víðast hvar annarsstaðar. Eftir að hafa kynnst þarlendum
spítölum örlítið af eigin raun er ég í það minnsta aðeins nær
því að skilja að menn séu reiðubúnir að leggja allt þetta á sig.
I nýlegu Morgunblaðsviðtali segir Sigurður Guðmundsson,
landlæknir, það áhyggjuefni hve fáir haldi til Ameri'ku í sérnám.
Hlutfall íslenskra lækna sem sækja framhaldsmenntun sína
þangað hefur ekki verið lægra í áratugi. Til að sporna við þess-
ari þróun hefur læknadeild Hl ísamvinnu við landlækni og fleiri
aðila unnið að því að koma á auknu samstarfi milli landanna,
í því skyni að greiða aðgang íslenskra lækna/læknanema að
amerískum háskólasjúkrahúsum.
Nokkrir íslenskir læknar eru við nám og störf í Houston um
þessar mundir og hitti ég tvo þeirra á rannsóknartímanum.
Þetta voru þau Jón ívar Einarsson, kvensjúkdómalæknir, sem
senn lýkur undirsérgrein (minimal invasive surgery) og Hilmar
Hólm, sem leggur stund á hjartalyflæknisfræði.
í deiglunni
Á þessu tíu vikna tímabili var hryðjuverkaógn ósnertanlegs
óvinar veruleg og innrás í Irak yfirvofandi. Þó viðbúnaður hafi
verið langsamlega mestur í New York var ekki hjá því komist
að vera meðvitaður um möguleg hryðjuverk. Stöðugt dróst inn-
rásin á langinn og loks var dagsetningin 16. mars 2003 gefin.
Það var daginn eftir för mína til Islands. Innrásinni seinkaði svo
enn frekar svo ég var tiltölulega rólegur yfir ferðalaginu heim
til íslands. í byrjun febrúar sundraðist geimskutlan Kólumbía á
20 þúsund km hraðayfirTexas. Um borð voru sjö geimfarar og
fórust þeir allir eins og nærri má geta. Allar sjónvarpsstöðvar
voru undirlagðar í umræðum um öryggismál geimferða í marg-
ar vikur á eftir. Maður fann hve djúpstæð áhrif þetta hafði á
þjóðina, enda um sameiginlegt þjóðarstolt að ræða.
Mynd 4. Vinnuaðstaðan
Mynd 5. A fæðinga- og kvensjúkdómavaktinni. Jón Ivar (t.v) og
höfundur (t.h).
Lokaorð
Ég mæli hiklaust með því að læknanemar taki fjórða árs
verkefnið í öðru landi. Að kynnast nýju samfélagi, öðrum
vinnubrögðum og að tala annað tungumál en sitt eigið víkkar
sjóndeildarhringinn og er hverjum manni hollt. Þeir sem hafa
áhuga á að kynna sér verkefnið mitt geta lesið ágrip þess aft-
ast í blaðinu.
Jón Torfi Gylfason,
læknanemi á 5.ári.
13