Ferðir - 01.05.1988, Blaðsíða 9

FERÐIR
9
um gat orðið. Það gátu t.d. orðið snúningar við að elta uppi
hross sem strok var í. Að minnsta kosti einu sinni veit ég til
þess að hópur fólks villtist í þoku og var að hringsóla um
auðnirnar þangða til það kom vestur að Jökulsá og áttaði sig
þar, þegar komið var langt fram á nótt.
Þáttur Ferðafélags Akureyrar
í sögu Laugafells
Eftir að Ferðafélag Akureyrar var stofnað (1936) fór það brátt
að skipuleggja fjallgöngur og fjallaferðir. I lengri öræfaferðir
urðu menn þá að grípa til þarfasta þjónsins, en þá voru hestar
ekki í hvers manns eigu, svo margir sannir náttúruunnendur
gátu ekki farið með í þær ferðir. Til að bæta úr þessu fór
F.F.A. brátt að hugsa til þess að ryðja vegi upp á hálendið og
einnig að laga ógreiðfæra kafla á hálendinu. Þorsteinn Þor-
steinsson var ráðinn framkvæmdastjóri félagsins og hann varð
þá frumkvöðullinn í þessum málum. Hann átti góða hesta og
var ötull ferðamaður. Hann rannsakaði flesta dali innan til í
Eyjafirði og komst að þeirri niðurstöðu, að vænlegast væri að
reyna að gera gamla Vatnahjallaveginn bílfæran. Auðvitað
var Þorsteinn aldrei einn í þessum ferðum sínum, því menn
voru alltaf fúsir til að ferðast með honum um óbyggðir.
Það var engan veginn árennilegt að ryðja veg upp á
Vatnahjalla með handaflinu einu saman, en þó hefur það
eflaust verið helsti kosturinn. Maður getur ekki annað en
undrast það áræði sem þurfti til að hefja það verk. Brekkurnar
sunnan við Hafrárgilið eru afar brattar, Hafrárdalurinn
fremur linur undir bílhjólum og Tungnafjall og leiðin með-
fram Urðarvötnum geysilega stórgrýtt. Mörgum leist illa á
þessa framkvæmd, en Þorsteinn hlustaði ekki á neinar úrtölur
og hóf verkið með sínum alkunna dugnaði og aðstoð nokkurra
atorkusamra áhugamanna.
Þessum þætti í starfsemi F.F.A. hefur verið lýst í Ferðum, riti