Fréttir - Eyjafréttir - 03.08.2023, Blaðsíða 7

3. ágúst 2023 | | 7
„Eftirminnilegasta Þjóðhátíð-
in mín, en ekki alveg af góðu,
var þegar Svenni Matt frændi
minn lést í brekkunni á laugar-
dagskvöldinu. Það var mjög
súrrealískt augnablik. Eftir þá
Þjóðhátíð fór ég ekki strax á sjó
vegna jarðarfararinnar og áður
en ég komst á hafið þá varð litli
ljóshærði peyinn minn undir og
níu mánuðum seinna fæðist hann.
Stuttu síðar fékk hann svo nafnið
Sveinn í höfuðið á Svenna Matt
og millinafnið Jörundur, vegna
þess að Björn Jörundur söng í
jarðarförinni. En að yngri árunum
var kannski Lífið er yndislegt
Þjóðhátíðin sem stóð upp úr.
Þá voru Fríða systir og mamma
búnar að fara í Flamingó að kaupa
þröngar Dísel gallabuxur á mig
því mamma hafði lengi reynt að fá
mig úr víðu Stüssy fötunum sem
henni fannst ekkert séstaklega
töff. Einnig fyrir þessa Þjóðhátíð
ákvað ég að læra lagið Lífið er
yndislegt algjörlega á gítar og
síðan löbbuðum við Viggi vinur
minn á milli tjalda og náðum
rosalegri stemningu og þegar
lagið var búið, og fólk gjörsam-
lega ærðist af fögnuði og báðu
um meira, þá stóðum við upp og
þóttumst þurfa að fara, enda kunn-
um við ekkert annað lag svona
flott. Svo fórum við inn í næsta
tjald og endurtókum leikinn. Þetta
var það næsta sem við komumst
að því að verða rokkstjörnur.”
Brenndu nöfnin sín í brekkuna
„Þessi saga gerist nokkrum
vikum fyrir Þjóðhátíðina 2002.
Ég og peyjarnir höfðum verið á
kvöldvaktinni á börum bæjarins
og klukkan var um fjögur eða
fimm á laugardagsmorgni þegar
ég sit aftur í í bíl á leiðinni heim
þegar ákveðið er að taka einn
rúnt í Dalinn til að sjá hvernig
undirbúningur gengi þar. Þegar
ég ligg með hægri kinnina klessta
við gluggann, annað augað lokað
og hitt svona hálfopið og sé alla
brekkuna og allt í einu heilt bretti
af áburði kalla ég hátt í bílnum:
„Stopp!”. Bílstjórinn hélt að ég
væri að fara að kasta upp svo
hann snarhemlaði. Ég hleyp út,
að brettinu af áburðinum, tek
upp einn stóran poka og hendi
honum á öxlina. Þá öskrar einhver
úr bílnum: „Hvað ertu að fara
að gera?”. „Kemur í ljós”, kalla
ég á móti. Bíllinn brunar í burtu
og ég fer lengst upp í brekku og
byrja að skrifa í u.þ.b. 5 metra
háum stöfum „ÁKI”, sem ég var
kallaður á mínum yngri árum. Það
fóru örugglega þrír fjórir pokar
í þetta og þegar ég kem sveittur
niður og hreykinn af afrekinu, þá
kemur annar bíll og út úr honum
hrynur Hlynur Snær vinur minn.
Hann horfir rannsakandi á mig:
„Hvað varst þú að gera?”. Ég
bendi hreykinn upp brekkuna
og hann segir: „Kúl! Skrifum og
Hlynur”. Ég var orðinn frekar
þreyttur og segist ekki nenna því,
ætlaði heim. Þá tekur Hlynur upp
áburðarpoka, vippar honum á
bakið og segir: „Jæja, ef þú ætlar
ekki að hjálpa mér þá ætla ég að
skrifa hommi á bak við nafnið
þitt. Þarna mátaði hann mig og
við enduðum á því að skrifa „ÁKI
OG HLYNUR”, sem var frekar
vitlaust fyrir sautján ára peyja að
skrifa sjálfir undir skemmdarverk-
ið. Daginn eftir voru mamma,
pabbi og Fríða systir á rúntinum
þegar pabbi byrjar allt í einu að
bölva þegar hann sá hvað sonur-
inn hafði verið að bardúsa við um
nóttina. Þetta voru smá skammir
en meira vesen var að það átti
að banna okkur á Þjóðhátíð. Við
lofuðum að reyna að laga þetta en
áburðurinn var búinn að brenna
sig svo í grasið að það tók fleiri
kvöld að græja þetta, sem gekk
ekkert of vel.”
Besta hefð í heimi
„Við erum með algjörlega frábæra
hefð. Hún er þannig að hann
Ríkharður Zoega, tengdapabbi,
þolir ekki svona mikið fyllerí svo
hann passar alltaf alla krakkana
á föstudeginum, síðan fer Matta
tengdamamma aldrei í Dalinn
á laugardeginum, svo hún tekur
krakkana þá. Síðan heimtar
Guðbjörg í Bankanum að taka
við krökkunum á sunnudeginum
eftir flugeldasýningu. Besta hefð í
heimi sem sýnir hvað fjölskyldur
eru tilbúnar að taka saman hönd-
um þegar ungir foreldrar þurfa að
komast á þriggja daga skrall.”
Sveinn Jörundur er á tíunda
aldursári og hefur farið á jafn
margar Þjóðhátíðir. Það besta sem
hann veit er þegar FM95BLÖ eru
að skemmta en ástæða þess er
einfaldlega sú að þeir eru bestir
að mati Sveins. Hann bíður því
spenntur eftir laugardagskvöldinu
en þeir útvarpsmenn stíga á stokk
rétt fyrir flugeldasýninguna.
Eftirlætisminning Sveins Jör-
undar frá Þjóðhátíð er þegar hann
fékk að fara með pabba sínum
og Helga Braga í blysin og fékk
að halda á einu slíku. Aðspurður
hvað fjölskyldan gerir í hvíta
tjaldinu svarar hann því að þau
gæði sér á samlokum og auðvitað
flatkökum með hangikjöti.
„Bæði mín eftirminnilegasta og
uppáhalds Þjóðhátíð er líklega
sú sem haldin var í fyrra vegna
þess hvað allir voru orðnir extra
spenntir að geta loksins haldið
Þjóðhátíð eftir að samkomutak-
mörkunum lauk” segir Guðbjörg
Sól sem hefur aldrei misst af
Þjóðhátíð frá fæðingu. Það sem
heillar hana mest við hátíðina er
sú vinna sem fólkið í samfélaginu
leggur á sig við undirbúning
hennar.
Aðspurð hvað sé nauðsynlegt að
hafa með sér í Dalinn nefnir hún
hlýjan útifatnað og fullhlaðinn
síma. Þá er hún spenntust fyrir því
að eyða tíma með bæði fjölskyldu
og vinum ásamt því að kynnast
nýju fólki í hvítu tjöldunum.
Ágúst Halldórsson:
Átti að banna okkur á Þjóðhátíð
Sveinn Jörundur Ágústsson:
Blysin eftirminnileg
Guðbjörg Sól Sindradóttir:
Nauðsynlegt að vera
með fullhlaðinn síma
Sveinn Jörundur vel lýstur í
brekkunni.
Guðbjörg Sól á hestbaki hjá afa
sínum.
Emilíana Erla, Ágúst, Sveinn Jörundur, Guðbjörg og Rebekka. Mynd: Ófeigur.