Fréttir - Eyjafréttir - 03.08.2023, Blaðsíða 19

3. ágúst 2023 | | 19
þjónustu ljósmæðra og á með-
göngu- og sængurlegudeild. Hún
lauk prófi sem brjóstagjafaráðgjafi
árið 2011 og hefur unnið við
ráðgjöf hjá Björkinni ásamt því
að hún tók þátt í stofnun hennar.
Þá var Þórunn einnig forsprakki
styrktarfélagsins Gleym mér ei
sem heldur utan um foreldra eftir
barnsmissi á meðgöngu, í fæðingu
eða stuttu eftir fæðingu, en sjálf
missti hún og Stefán frumburð
sinn eftir 20 vikna meðgöngu árið
2005.
„Gleym mér ei hefur gefið
okkur ótrúlega mikið og maður
sér einmitt þörfina fyrir félagið.
Þetta er svona eins og litla barnið
manns, maður á mjög erfitt með
að sleppa tökunum af félaginu
sem er núna orðið 10 ára” segir
Þórunn en félagið heldur utan um
styrktarsjóð sem er meðal annars
notaður til að útbúa minningar-
kassa, ýmsa fræðslubæklinga
og til að mynda stuðningshópa.
Þá skipuleggur félagið einnig
minningarathöfn sem haldin er á
ári hverju og er tileinkuð missi á
meðgöngu eða barnsmissi.
Gott að vera á
heilsugæslunni
„Það er bara búið að vera æðislegt
hérna á HSU. Ég byrjaði að leysa
af síðasta sumar og var líka hérna
um jólin. Ég er búin að vera hérna
á heilsugæslunni og í heimahjúkr-
un sem er einmitt mjög skemmti-
legt” segir Þórunn. „Hann Aron
okkar er búinn með eitt ár í smíð-
anáminu í FB þannig hann verður
fyrir sunnan í haust og ég verð
svona með annan fótinn þar líka
og verð hérna eitthvað sömuleiðis.
Svo er ég náttúrulega að vinna í
Björkinni sem brjóstaráðgjafi og
líka að fara í heimahús að aðstoða
fjölskyldur þannig að ég ætla að
halda því áfram einhvern veginn
fyrir sunnan.”
Nægjusemi ríkir í Kubuneh
Þóra Hrönn Sigurjónsdóttir, mág-
kona Þórunnar, rekur heilsugæslu
í þorpinu Kubuneh í Gambíu.
Allur ágóði af sölu í búðinni
Kubuneh, sem selur notuð föt
hér í Eyjum, fer í að fjármagna
rekstur heilsugæslunnar. Þórunn
hefur þrisvar sinnum farið með
Þóru og fjölskyldu til Kubuneh
til að aðstoða að koma skipulagi
á heilsugæsluna og til að sinna
almennum heilsugæslustörfum.
Þá hefur hún einnig verið að
aðstoða mæður í þorpinu meðal
annars með fyrirspurnir varðandi
brjóstagjöf.
„Við fórum öll fjölskyldan um
páskana í fyrra og ákváðum þá að
taka strákana með og leyfa þeim
að upplifa Afríku. Það var ótrú-
lega lærdómsríkt enda gríðarlega
mikil fátækt þarna og mikið hark,
en ég hef einmitt farið þrisvar
núna. Íbúar þorpsins eru yndisleg
og maður er farinn að kynnast
fullt af fólki þarna sem eru vinir
manns í dag. Þó að fólk eigi ekki
neitt og eru í mikilli þörf þá er
það samt svo nægjusamt og ánægt
með það sem það á” segir Þórunn.
„Fyrst þegar við komum þá
lentum við þegar það var komið
myrkur og maður var bara svona
í pínu sjokki. Það eru náttúrulega
engir ljósastaurar né nein lýsing
þarna þannig að allt var bara svart
og fólk var að brenna rusl þarna út
um allt. Maður verður bara strax
var við hvað það er mikil neyð
þarna og rosa mikil fátækt” segir
Þórunn og nefnir Stefán óþrifnað-
inn sem hafði verið mikill.
Hvað er Kubuneh búið að kenna
ykkur? „Að maður á að vera
nægjusamur og að maður þarf
ekki allt þetta dót og endalaust
af einhverjum fötum. Maður á
bara að vera ánægður með það
sem maður á. Þetta breytir manni
algjörlega og maður hugsar ein-
hvern veginn allt öðruvísi þegar
maður er búinn að fara þangað út”
segir Þórunn og bætir Stefán við
að minnka þurfi matarsóun hér á
landi. Þá segir hann mikið hark
í þorpinu að sjá sér fyrir mat á
meðan Íslendingar moki í ruslið.
Vilja opna fæðingarheimili
„Þóra og Daði eru alveg á fullu
í þessu og heilsugæslan er orðin
ótrúlega flott miðað við aðrar
heilsugæslur eða sjúkrahús sem ég
hef séð þarna úti. Núna eru komn-
ir tveir sjúkrabílar og við búin að
fara út líka að kenna og leiðbeina
þeim sem starfa á heilsugæslunni
sem eru ábyggilega 10 til 15
manns, bæði sjálfboðaliðar og
fólk á launum. Ég veit að Þóru
langar að opna fæðingarheimili
svo að það geti verið fæðingar á
heilsugæslunni og svo er náttúru-
lega stefnan áfram að gera þau
ennþá meira sjálfbær þannig að
þetta reki sig sjálft og auðvitað
halda áfram að kenna og leiðbeina
þeim” segir Þórunn.
„Það er búið að vera einstakt
ævintýri að fá að upplifa Gambíu
og við hefðum aldrei farið til Afr-
íku nema bara út af Þóru og Daða
bróður og gátum því ekkert sleppt
því að fara.”
Litlar áhyggjur af Þjóðhátíð
„Við verðum í tjaldi með mömmu
minni, pabba og systkinum.
Við reynum alltaf að vera mikið
saman um Þjóðhátíðina og
hittumst til að græja tjaldið og
smyrja og allt þetta. Mamma er
alltaf á fullu að baka og græja og
gera þannig að maður þarf að hafa
rosalega litlar áhyggjur af Þjóðhá-
tíðinni” segir Þórunn.
„Ég verð auðvitað bara mikið
við vinnu. Ég hef unnið 16 eða
17 Þjóðhátíðir þannig að ég veit
alveg að hverju ég geng og það
er mjög góður mannskapur með
okkur þannig að þetta verður
ekkert vandamál” segir Stefán
aðspurður hvernig hátíðin leggist
í hann sem nýskipaðan yfirlög-
regluþjón.Kári, Stefán, Þórunn og Aron í brekkunni.
Stefán stendur kaffivaktina í hvíta
tjaldinu.
Í góðu yfirlæti í Kubuneh.