Úrval - 01.06.1963, Blaðsíða 23

MEXÍKÓBÚAR REISA SKÓLAHÚS ...
31
þróaðar þjóðir á þróunarbraut,
sem þurfa að sjá fyrir skólum
handa ört vaxandi fjölda íbúa,
likt og Mexikó, ættu að taka upp
sömu aðferð. Sérstök þörf er á
slíku í Mið- og Suður-Ameríku.
Fulltrúar UNESCO skýra frá
hroðalegum tölum: Af 200 millj.
Mið- og Suður-Ameriku eru 40
milljón börn og unglingar á
skólaaldri, en aðeins 25 milljón
þeirra hljóta nokkra skólagöngu,
og aðeins 314 milljón þeirra
ljúka námi, sem svarar til 6.
bekkjar barnaskóla. „Fáfræðin
er undirrót flestra vandkvæða
olckar,“ sagði fulltrúi frá Suður-
Ameriku nýlega á fundi hjá
UNESCO.
Upphafsmaður þessarar hrað-
byggingaraðferðar var Pedro
Ramírez Vázquez Hann er 42
ára að aldri og hefur unnið í
tvo áratugi að skipulagningu
skólabyggingamála i Mexíkó.
Er hann nú yfirmaður allrar
þessarar byggingarstarfsemi.
Uppdrættir hans að efni og út-
búnaði til slíkrar hraðbygging-
ar skóla fengu fyrstu verðlaun
á 12. alþjóðlegu byg'gingarsýn-
ingunni i Milano árið 1960.
Kostnaðurinn við efnið og út-
búnaðinn er aðeins helmingur
slíks kostnaðar við bj'ggingar
samkvæmt gömlu aðferðinni í
Mexíkó. Þarna er um að ræða
stálbita í húsgrindina, bolta og
skrúfur, dyr, glugga, allar
leiðslur, hreinlætistæki, skóla-
borð og stóla, töflur, hand-
bókasafn með 50 bókum,
skuggamyndavél, útvarps-
grammófón og rafal, sem geng-
ur fyrir benzíni, ef ekki er um
rafmagn að ræða á stað þeim,
sem skólinn á að rísa á. Enginn
hlutur alls útbúnaðarins vegur
yfir hundrað pund. Því geta.
menn borið þetta allt upp brekk-
ur, sem eru of brattar fyrir
múldýr, og sett skólahúsið síð-
an saman með einföldum hand-
verkfærum.
Vázquez bætti kennaraíbúð við
útbúnaðinn, eftir að hafa lent
í deilu við bónda einn. „Ég var
að hvetja bóndann til þess að
sjá um, að sonur hans fengi ein-
hverja menntun, og þá rauk
bóndinn upp á nef sér,“ sagði
Vázqucz. „Hvers vegna?“ spurði
bóndinn Vázquez. „Kannske til
þess að hann þurfi svo að búa i
svínastíu, þegar hann verður
fullorðinn, líkt og kennarinn
okkar verður að gera?“ Þessi
athugasemd bóndans hitti beint
í mark. Sveitakennararnir í
Mexíkó, sem flestir eru ungir,
giftir menn, búa oft i mjög lélegu
húsnæði. Ég sá, að það var nauð-
synlegt að sjá þeim fyrir íbúð,
til þess að hægt yrði að auka
virðingu almennings fyrir hug-
takinu menntun.“