Úrval - 01.06.1963, Blaðsíða 73

HVAÐ Á LÆKNIR AÐ SEGJA . . .
81
að eiga fulla hillu af sultuglösum
með mínum eigin miðum á.
Síðan ætla ég að taka kjark í
mig, og koma á bak hestinum
hennar dóttur minnar. Loks
ætla ég að biðja hana tengda-
móður mína afsökunar á dá-
litlu, sem ég sagði við liana
1949.
„Allt í lagi,“ sagði ég. „Gangi
yður vel.“
Hún gerði þetta, uppskurður-
inn tókst vel, og núna, að fimm
árum liðnum, finnst enginn vott-
ur um krabbamein. Ég held, að
mér sé líka óliætt að segja, að
Iuin sé miklu hamingjusamari
eu áður. Hún hefur komizt að
raun um, að innra með sér býr
Inin yfir hugrekki, þolgæði og
göfuglyndi, sem lnin vissi ekki
af áður.
Ég held, að það sé betra fyrir
þann, sem þarf að ganga í gegn-
um dauðans skuggadal, að hafa
ekki skýlu fyrir augunum.
Nei, segir dr. Dworin.
Ungur borgarlæknir sagði við
mig nýlega: „Guð forði læknum
frá því, að fá kral)bamein.“
„Hvers vegna okkur sérstak-
lega?“ spurði ég undrandi.
„Við vitum of mikið um það,“
sagði hann. „Það er ekki liægt
að leyna okkur sannleikanum
— við vitum á hverju við eig-
um von.“
Sem stendur þekki ég ungan
mann, sem veit ,,á hverju hann
á von“ — læknir hans hefur
skýrt honum nákvæmlega frá
því. Enda þótt hann sé hugrakk-
ur maður — heiðruð stríðslietja
— er hann þó fullur örvæntingar
vegna þessarar vitneskju.
Læknirinn hans sagði við mig
nýlega: „Ég vildi gefa livað
seni væri til þess að geta dælt
í hann ofurlítilli bjartsýni. Það
er ekki mikið hægt að gera fyrir
sjúkling, sem er sviptur öllum
baráttuhug.“
Ég lít svo á, að læknirinn
liafi sjálfur orðið valdur að
þessu ástandi, með því að vera
óþarflega og óviturlega opin-
skár um sjúkdómsgreininguna.
Ég vildi heldur Vera án næstum
allra lyfja eða lækningatækni
heldur en að eiga að lækna, og
þó ekki væri nema að lina, þján-
ingar sjúklings, sem er þess full-
viss að eiga að deyja.
Ég veit vel, að endurteknar
skoðanakannanir sýna, að mikill
meirihluti fólks krefst þess, að
því sé skýrt frá sérhverri sjúk-
dómsgreiningu, sem leiðir í ljós
hættulegan eða jafnvel banvæn-
an sjúkdóm. En þetta fólk er
ekki bæft til að dæma um þetta
Hvers vegna? Vegna þess, að
þegar könnunin fer fram er það
við góða heilsu, og þess vegna
er spurningin út í bláinn.
Ég gef heldur ekki mikið