Úrval - 01.06.1963, Blaðsíða 105

VERNDUN AUGNANNA
113
Maður, sem verður blindur á
miðjum aldri, heldur áfram að
sjá sjónmyndir i draumum sín-
um i mörg ár. Slíkt getur haft
afar truflandi áhrif á manninn,
svipað því og þegar menn, sem
misst hafa útlimi, finna til í
þessum sömu limum löngu eftir
að þeir hafa verið teknir af þeim.
En þegar tíminn líður, hætta
þessir menn svo að sjá sjónmynd-
ir í hugskotum sínum; þeir
gleyma því, hvernig hlutirnir líta
út og njóta þeirra á annan hátt.
En ég er kominn út fyrir efn-
ið. Það sem ég vildi segja, var að
það er furðulegt, hversu fullkom-
in starfsemi augnanna er.
Augunum er fyrst og fremst
ætlað að sjá hluti í hæfilegri fjar-
lægð og við góða birtu. Oft getur
álag það, sem augun verða að
þola, orðiði þeim um megn, og
veldur þvi fyrst og fremst tvennt:
og mikil einbeiting augnanna og
léleg birta.
Menn finna til augnþreytu,
þegar augun hætta að fullnægja
þeim kröfum, sem gerðar eru til
þeirra. Sjúkdómseinkennin eru
mörg og margvísleg. Ymist er
meinsins að leita i sjálfu auganu
eða í líkamsvefjum umlrverfis
augað.
Þegar meinsins er að leita i
auganu sjálfu, eru einkennin sjón-
depra, menn sjá tvöfalt eða jafn-
vel dila, sem dansa í sífellu fyrir
augunum. Oft má lækna slíkt með
gleraugum, og oft vill það brenna-
við, að menn trassa það að skipta
um gleraugu. Auk þess eru til
ýmsir sjúkdómar, sem lækna má
með lyfjum og öðru móti.
Ef meinsins er að leita utan
sjáifra augnanna, eru einkennin
margvísleg, og flest finnum við
til einhverra þeirra á lífsleiðinni.
Þungi yfir höfðinu, syfja, verkir
í kringum augun, höfuðverkur,
depl og kiprur og þar fram eftir
götunum: allt geta þetta verið
ósköp eðlileg einkenni þreytu.
Þreytan kann einfaldlega að stafa
af of mikilli vinnu og álagi eða
af of mikilli einbeitingu augans.
Þessi einkenni hverfa flest eftir
góðan svefn, en ef svo er ekki,
ættu menn ekki að hika við að
láta rannsaka augu sín nánar.
Auðvtað eiga menn að reyna
að hlífa augunum við of miklu
álagi. Birtan verður að vera góð.
Og þegar talað er um góða birtu,
er átt við næga birtu og ekki
skæra birtu, sem „sker“ mann í
augun.
Sjónvarpið hefur haft ýmisleg
vandtmál í för með sér. Reynsl-
an hefur leitt í ljós, að það er
mikið álag fyrir augað, ef horft
er lengi og mikið á sjónvarp. Ef
augun eru þreytt, er hætt við því
að myndin á skerminum verði
ógreinileg og þokukennd. Auk
þess eru andstæður Ijóss og