Úrval - 01.07.1965, Síða 58

56
ÚRVAL
sér að fótum yðar? Mun það aldrei
rætast?.... Duroc vinur minn er
reiðubúinn að hjálpa yður. Nær-
vera yðar myndi vera mér svo þýð-
ingarmikil. Komið! Flýtið yður!
Yður mun verða veitt allt, sem þér
óskið. Land yðar mun verða mér
kærara, ef þér aumkizt yfir mitt
vesæla hjarta.
N“
Marie afhenti nefndinni bréfið
með vanþóknunarsvip og sagði
nefndarmönnnum að lesa orðsend-
ingu keisarans. Þeir virtust ekki
sjá annað en síðustu setningu hréfs-
ins og skírskotuðu til ættjarðar-
ástar hennar.
Hún spurði þá síðan afdráttar-
laust hvort þeir byggjust við því
af henni, að hún gerðist ástmær
Napóleons.
Auðvitað héldu þeir þvi fram, að
þeir færu ekki fram á slíkt. Þeir
sögðust aðeins fara fram á, að hún
héldi á fund hans, ræddi við hann
og bæri fram bón um, að Pólland
fengi sjálfstæði sitt aftur. Og þcir
drógu upp bænarskjal til hennar
frá aðalsmönnum landsins, og í
því stóð meðal annars þessi setning:
„Þér munuð flytja tuttugu millj-
ón Pólverjum gleði og frelsi.“
í bænarskjalinu var jafnvel vitn-
að í biblíuna til þess að reyna að
kveða niður trúarlegar mótbárur
hennar. Sú spurning var borin
fram, hvort hún héldi, að Ester liefði
gefið sig Ahasuerusi á vald vegna
þess að hún elskaði hann. Nei,
hún fórnaði sér fyrir þjóð sína til
þess að bjarga henni frá harðstjórn,
og Marie átti að gera slíkt hið sama.
Pólsku aðalsmennirnir sögðu henni,
að fórn Esterar hefði fært henni
dýrlega frægð og hamingju, og þeir
sögðust vona, að hið sama yrði
hægt að segja um Marie Walewska.
Enn streittist hún á móti. Hún
var enn aðeins unglingsstúlka, sem
hafði aldrei þekkt ástina. Hún hafði
bundizt gömlum manni til þess að
bjarga fjölskyldu sinni, og nú var
þess krafizt af henni, að hún gæfi
sig á vald enn öðrum manni, er
hún elskaði ekki, og glataði þannig
sáluhjálp sinni. Þessi krafa var of
stór.
En samt hélt hún til fundar við
Napoleon og var nú eins síns liðs
— i fyrsta skipti.
Duroc bauð þeim hjónunum til
kvöldverðar í Konunglega kastal-
anum, og er þau stigu þar inn fyrir
dyr, var Marie skilin ein eftir i for-
salnum, og skömmu síðar gekk Napó-
leon þar inn. Keisarinn lét sem
honum hefði verið sagt, að hún
liefði sótt um áheyrn hjá honum
til þess að bera fram bón. Svo
spurði liann bana kurteislega að
þvi, hvers hún óskaði. Þetta varð
til þess að kynda undir hennar
pólsku ættjarðarást, og hún bar
fram þá bón, að þjóð hennar fengi
sjálfstæði.
Hann hlustaði á mál hennar og
sagði henni að því loknu að hann
elskaði liana.
Marie hörfaði undan, særð vegna
þess að nú hafði hann skyndilega
breytt um sóknaraðferð. Napóleon
sagði einnig, að hún eyddi lífi
sínu til einskis við lilið öldungs,
tók hana síðan í faðm sér og kyssti
hana.
Hvað bjó í þessum fyrsta kossi,