Úrval - 01.04.1969, Blaðsíða 17

HVERS MÁ VÆNTA AF NlXON?
15
máli, þar sem honum, þrátt fyrir
öfluga andspyrnu, tókst að afhjúpa
mann einn fyTÍr landráð og fá hann
dæmdan.
Árið 1953 valdi Eisenhower hers-
höfðingi hann sem varaforseta. Em-
bætti þetta hefur oftlega orðið drag-
bítur á frama stjórnmálamanns, en
fljótlega kom í ljós, að Nixon var
bæði starfsamur og snjall varafor-
seti. Hann stóð sig bráðvel, þegar
kringumstæður voru erfiðar, eins
og til að mynda, þegar hann heim-
sótti Venezuela ásamt konu sinni og
átti það á hættu að verða myrtur
í kommúnistiskum uppþotum. Enn-
fremur stóð hann sig vel í svo-
nefndum „eldhússumræðum“ við
rússneska leiðtogann Nikita Krush-
chev.
Þegar Eisenhower forseti varð
þrívegis alvarlega veikur, árin 1955,
1956 og 1957, stóð Nixon með prýði
í stöðu sinni sem varaforseti. Þótt
hann undir þessum kringumstæðum
færi með forsetatign, lét hann sem
minnst á valdi sínu bera og breytti
sem minnst daglegum háttum sín-
um.
Árið 1960 völdu Republikanar
hann sem forsetaefni. Það var erfitt
að þurfa að biðja Eisenhower að
vera hlutlausan í því kjöri, en lækn-
ar ráðlögðu honum að reyna sem
minnst á sig.
Þegar Nixon tapaði kosningunum
með þeim minnsta mun, sem átt
hefur sér stað í samskonar kosning-
um á þessari öld, vildu sumir ákafir
fylgjendur hans fá kosninguna ó-
gilda, en hann hindraði allar að-
gerðir í þá átt. Tvö lykilríki, Illi-
nois og Texas, vann Kennedy með
afar litlum mun. í báðum þessum
ríkjum komu fram dæmi um kosn-
ingasvik. Hefði það verið viður-
kennt af yfirvöldunum, mundi það
að líkindum hafa breytt heildartöl-
unni svo, að Nixon gæti hafa flutzt
í Hvíta húsið árið 1961. En endur-
talning á atkvæðum mundi hafa
skapað ólgu í landinu, sem Nixon
taldi mjög óheppilegt um þessar
mundir. Þegar blaðamaður einn hóf
að birta greinaflokk í blað sitt um
kosningasvik, sagði Nixon blátt
áfram við hann „Ég vil ekki undir
nokkrum kringumstæðum eiga þátt
í að skapa stjórnmálaöngþveiti,
hvort sem þar eru um að ræða for-
setaembættið eða eitthvað annað.“
Eftir forsetakosningarnar 1960
sneri hann aftur til heimafylkis síns
og tók til starfa hjá málfærslu-
firma einu í Los Angeles. Árið 1962
gaf hann færi á sér til kjörs til
fylkisstjóra í Kaliforníu og barátt-
an stóð milli hans og þáverandi
fylkisstjóra, Edmunds Brown. Úr-
slitin urðu stóráfall fyrir Nixon.
Stjórnmálaferill hans virtist á enda.
Hálfu ári síðar eða í maí 1963
flutti hann búferlum til New York,
þar sem hann gerðist samstarfsmað-
ur í gömlu, þekktu málfærslufirma,
sem heitir nú „Nixon Mudge Rose
Guthrie Alexander & Mitchell.“ Og
nú hófst uppgangur Nixons á ný,
— merkilegasta viðreisn fallins
frambjóðanda í stjórnmálasögu
Bandaríkjanna.
Mótlætið er strangur kennaiú.
Hvaða tilfinningar búa nú í brjósti
Nixons? Hvernig maður er hann?