Úrval - 01.06.1970, Blaðsíða 20

18
ÚRVAL
mjög vel að læra, og hana langar
til þess að verða læknir. „Ég get
verið þessum börnum góð móðir,“
segir Diana, „en ég get ekki verið
þeim faðir.“
Maðurinn hennar var hækkaður
í tign, eftir að hann týndist. Þetta
hefur komið sér vel fyrir fjölskyld-
una, sem fær launin hans reglulega.
En vextir og afborganir af húslán-
inu eru 300 dollarar á mánuði, og
matarreikningarnir nema samtals
um 350 dollurum á mánuði. Þar má
til dæmis telja um 60 lítra af mjólk
á viku. En Diönu tekst samt að
komast af. í fyrrasumar sendi hún
börnin í heimsókn til tengdafor-
eldra sinna úti á Lönguey og mál-
aði allt húsið sjálf, hvert herbergi í
öllu húsinu. Hún vann um hríð við
listasafn. Nú vinnur hún hluta úr
dgei við lestrarkennslu í leikskól-
anum, sem Danny gengur í.
Erfiðast af öllu finnst henni að
verða að taka allar ákvarðanir
sjálf. Eiginmaður hennar tók þær
allar áður fyrr. Þegar henni barst
farangur hans í pappakassa, leitaði
hún vandlega að einhverjum fyrir-
skipunum frá honum. En þar var
ekki um neitt slíkt að ræða. Hún
andvarpar, er hún segir: „Jack var
þess háttar maður, sem segir bara:
Ég er að koma heim.“
Þau trúlofuðust strax í gagn-
fræðaskóla og giftust með leynd,
fimm mánuðum áður en hann út-
skrifaðist frá liðsforingjaskólanum
í Annapolis árið 1952. Hann gerð-
ist þotuflugmaður í flughernum.
Hann hafði meistarapróf í vélfræði.
Og næstu 12 árin vann hann í skrif-
stofum hjá flughernum, en flaug
sína fjóra lágmarksflugtíma á mán-
uði til þess að missa ekki af flug-
mannslaununum, sem voru hærri.
Svo var hann sendur til Nellisflug-
vallar til þjálfunar, þegar fór að
vanta flugmenn í Vietnam. OlGra-
dyfjölskyldan kom sér fyrir í Las
Vegas rétt hjá flugvellinum. Þegar
hann var orðinn 37 ára gamall, var
hann sendur til Vietnam til þess
að taka þar þátt í styrjöldinni. Di-
ana O'Grady ók honum til flug-
vallarins. „Hann gekk að flugvél-
inni og leit aldrei aftur fyrir sig.
Og mér fannst sem hann mundi
ekki koma heim aftur.“
Hún hefur velt þessari áleitnu
spurningu fyrir sér nætur og daga:
Er hann lifandi? Fyrsta árið, sem
hann var týndur, skrifaði hún hon-
um í hverri viku í gegnum Rauða
Krossinn. Og þar að auki sendi hún
honum þrjú bréf mánaðarlega beint
til Hanoi. Hún sendi jafnvel fyrir-
spurnarbréf í ábyrgðarjósti til Ha-
noistjórnarinnar. En Norður-Viet-
namstjórn hefur verið ósveigjanleg
í þeirri afstöðu sinni, að skeyta
ekkert um rétt fanga samkvæmt
Genfarsamningnum, sem hún und-
irskrifaði árið 1957. En Diana 0‘
Grady hefur ekki enn fengið neitt
svar.
Það er Diönu O'Grady lítil hugg-
un, að þetta hefur orðið hlutskipti
margra annarra, eða með öðrum
orðum 1350 fjölskyldna Bandaríkja-
manna, sem hafa týnzt í Norður-
eða Suður-Vietnam. Varnarmála-
ráðuneytið hefur staðfest, að það
viti, að rúmlega 400 þessara manna
séu nú fangar. Af þeim hefur að-
eins um 120 verið leyft að skrifa