Úrval - 01.06.1970, Síða 28

26
ÚRVAL
að borgin væri heilnæmari fyrir
hana en áður. Á því hafði engin
breyting orðið. En gat varla afbor-
ið að dvelja lengur í Torquay. Og
árum saman lá hún næstum hreyf-
ingarlaus á legubekk í herbergi
sínu heima í húsi föður síns við
númer 50 í Wimpolestræti.
Edward Moulton-Barrett, Esqui-
re, faðir Elísabetar var gamall
ólundarseggur, þyrrkingslegur og
óblíður í skapi. Hann unni fjöl-
skyldu sinni heitt, en hann var
samt svo grimmur við hana, að það
virðist vart skiljanlegt. Hann var
örugglega ekki alveg heill á geðs-
munum.
Hann var eigandi sykurplantekru
á eyjunni Jamaica, og var hún
starfrækt með hjálp svartra þræla.
Hann tilheyrði ekki ensku ríkis-
kirkjunni, heldur var hann strang-
trúaður Kalvínstrúarmaður. Afnám
þrælahaldsins varð honum dýrt
fjárhagslega, enda var hann mjög
andvígur því. Hann giftist yfir-
stéttarkonu frá Norður-Englandi,
sem ól honum 11 börn. Elísabet var
þeirra elzt. Eftir að 11. barnið var
fætt, dó hún. Hann ríkti sem harð-
stjóri yfir þessum börnum sínum.
Hann leyfði ekki hina minnstu
undantekningu frá óskaplega
ströngum reglum um daglegt líf
fiölskyldunnar. Hann krafðist þess,
að þau tækju stöðugt tillit til hans
í litlu sem stóru. Tæki eitthvert
þeirra upp á því að gera eitthvað
fyrir sig sjálft, áleit hann það skort
á ást barns til föður síns.
En verst af öllu var þó, að þessi
ellefu barna faðir, sem nú var orð-
in konulaus, mátti ekki heyra það
nefnt, að neitt barna hans hugsaði
til hjónabands. Kæmi einhver ung-
ur maður og bæði um hönd ein-
hverrar dótturinnar, var honum
tekið eins og einhver óþverri væri
kominn í húsið.
Þau tóku sér þetta mjög nærri,
þó síður Elísabet, sem var mjög
heilsuveil, en yngri bræður hennar
og systur. Edward, sem Elísabet
kallaði alltaf ,,Bro“, var einmitt
ástfangin, þegar þau voru suður í
Torquay. Þau Elísabet töluðu oft
um þá óhamingju, sem væri hlut-
skipti hans vegna andstöðu föður
þeirra við ósk hans um að giftast
ungu stúlkunni, sem hann elskaði.
Henriettu, systur þeirra, þótti gam-
an að dansa og taka þátt í siðsam-
legum skemmtunum ungra stúlkna
þessara tíma. Hún bað föður sinn
um leyfi til þess að taka á móti
ungum manni í heimsókn, sem hefði
áhuga á hjónabandi. Barrett gamli
varð ofsareiður og neyddi hana til
þess að biðja fyrirgefningar á þessu
afbroti liggjandi á hnjánum. Henri-
etta fékk taugaáfall og var borin út
úr stofunni. Elísabet leið óskaplega
illa, og hún sárvorkenndi systur
sinni. Hún stofnaði heilsu sinni í
voða með því að rísa upp af legu-
bekknum til þess að hjálpa henni.
En gamli maðurinn fékk samt sitt
fram.
Það var ekki vegna þess eins, að
hann var forráðamaður fjölskyld-
unnar á miklum siðavendnistímum,
að hann fékk alltaf sitt fram, held-
ur einnig vegna þess, að hann hafði
alger yfirráð yfir öllum fjárráðum
fjölskyldunnar, í smáu sem stóru.