Úrval - 01.06.1970, Qupperneq 65

LÆRÐU AF BÖRNUM ÞÍNUM AÐ LEIKA ÞÉR
63
þó ekkert undrandi. „Þetta verður
gaman," sagði hún. „Má ég fara í
nýja flauelskjólinn minn?“ — Tutt-
ugu mínútum síðar vorum við kom-
in í stöðvarbíl, ókum til matsölu-
staðarins og eyddum síðustu krón-
unum úr veskinu!
Reyndu að endurnýja sambandið
við náttúruna. Þar sem mörg okkar
lifa lífinu í gráum steinsteypuköss-
um við gráar steingötur, töpum við
auðveldlega sambandinu við nátt-
úruna. Þess vegna verðum við að
finna aðrar leiðir til þess að vera
áfram í snertingu við himin, haf og
sól. Börnin finna ósjálfrátt, hve líf-
gefandi þetta er. Þau eru alveg viss
um að veröldin sé full af hrífandi
tækifærum og merkilegum hlutum,
sem þreifa má á, bragða og finna
til. Þau eru opin fyrir margbreytni
náttúrunnar. Ef börn þín, einn góð-
an veðurdag, vilja draga þig með
sér út, þá gefðu eftir og sláðu til.
Þig mun ekki iðra.
Ég þekki föður, sem finnst það
dásamlegt að rölta um leirborinn
veg — moldargötur — í sumar-
regni. Það hefur hann lært af syni
sínum.
Taktu börnin með þér út í sveit,
að bóndabæ, út í dýragarðinn, —
eða farðu með þeim í gönguferð í
skóginn. Leggðu þig við hlið þeirra
á grasfletinum, með strá í munni
og horfðu upp til hvítra skýja.
Horfðu andartak á veröldina með
augum barnanna.
Finn barnið í sjálfum þér. Það
er engin tilviljun að svo margir
ungir elskendur fara í skógarferð-
ir, hlaupa berum fótum í sjávar-
sandi, fara í dýragarðinn, borða ís-
vöfílur og aka í hringekjunni. Þeg-
ar við erum ástfangin, er okkur
meðvitað, að bezt er að hverfa til
leikja bernskunnar, til þess að
rinna okkar eigið sannasta eðli.
Þekktur barnabókahöfundur var
einhverju sinni spurður hvernig
hann færi að því að skrifa af slík-
um skilningi og tilfinningu, að
börnin skildu það. „Fyrst og fremst
með því að finna og viðhalda barn-
inu í sjálfum mér,“ svaraði hann.
— Þetta gildir ekki bara um hinn
skapandi listamann, heldur einnig
okkur, ef við viljum þekkja og
nálgast okkar sér-eiginleika, okkar
persónulega eðli.
í desember sl. ár kom ég af til-
viljun auga á leikfang, — flautu
eina, í hljóðfæraverzlun. Hvert op
flautunnar var með sérstökum lit.
Henni fylgdi lítið nótnahefti með
sönglögum, þar sem nóturnar voru
með litum í samræmi við litina á
flautunni. Eftirlætis jólasálmur
mannsins míns var meðal laganna
í þessu hefti. Hér fékk hann hljóð-
færi, sem hann gat spilað á fyrir-
hafnarlaust.
Þetta er sú bezta jólagjöf, sem ég
nokkru sinni hef gefið honum. Og
ef einhver í háskólans „heilögu
sölum" skyldi heyra háa, skjálfandi
tóna „Heims um ból“, þá er það
bara prófessor í sálfræði — í frí-
mínútum sínum — að fylla skrif-
stofuna með þeirri einu hljómlist,
sem hann ræður yfir, spilað á leik-
fangsflautu með lituðum nótnaop-
um! Hann er einn af þeim fáu full-
orðnu, hamingjusömu, sem hefur
horft á börn leika sér og lært af
þeim.