Úrval - 01.06.1970, Síða 82

80
ÚRVAL
in í stiganum brotnuðu nú. Einn
veggur tók að hrynja yfir hópinn,
sem húkti í stiganum.
Dr. Robert H. Shimpson, forstjóri
Fellibyljamiðstöðvar ríkisins í Mi-
ami í Floridafylki, lýsti yfir því, er
hann flokkaði styrkleika fellibyls-
ins Camillu, að hann vœri „mesti
stormur, sem nokkru sinni hefur
verið skráð, að skollið hafi yfir
byggð svæði í Vesturálfu.“ Hann
náði yfir 70 mílna breitt belti, þar
sem kraftur hans var mestur. Og
út úr honum geystust vindhviður,
sem náðu 200 mílna hraða. Kraftur
hans var svo ofboðslegur, að sjávar-
yfirborðið vði ströndina hækkaði
um 30 fet. Hann eyðilagði lalt, sem
á vegi hans varð við Mexíkóflóann,
þar á meðal 19.467 heimili og 709
smáfyrirtœki, sem eyðilögðust ann-
að hvort gersamlega eða skemmdust
mikið. Hann reif upp 2.400.000 lítra
olíugeýnti í bœnum Gulfport og
skildi hann eftir hálfri fjórðu mílu
í burtu. Hann sleit ákkerisfestar
þriggja stórra flutningaskipa og
slengdi þeim upp að ströndinni.
Símastaurar og 20 þumlunga þykk
grenitré brotnuðu með smellum,
sem líktust byssuskotum, er storm-
urinn skall á þau.
Fyrir vestan Gulfport þurrkaðist
bærinn Pass Christian bókstaflega
út. Nokkrir skemmtiferðamenn, sem
bjuggu í hinu íburðarmikla gistihúsi
Richelieu Apartments í þeim bœ,
stofnuðu til fellibyljaveizlu og œtl-
uðu að fylgjast með hamförum hans
af efri hæðum gistihússins. Það var
eins og einhver risáhnefi hefði mál-
að gistihúsið sundur, og þar fórust
26.
Nokkrum augnablikum eftir að
þakið fauk af húsi Koshakfjölskyld-
unnar, hrópaði John: „Förum upp
stigann... upp í svefnherbergið
okkar! Teljið börnin.“ Börnin húktu
þarna í hellirigningu umkringd full-
orðna fólkinu. Kona Koshaks gamla
sagði við þau biðjandi röddu: „Börn-
in góð, við skulum syngja!“ Börnin
voru of hrædd til þess að verða við
þessari beiðni hennar. Hún söng
nokkra tóna ein sín liðs. En svo
dó rödd hennar út.
Brakið kastaðist til, er arinninn
og reykháfurinn í dagstofunni
hrundi. Nú tóku tveir veggir í svefn-
herberginu einnig að gliðna í sund-
ur. Þetta síðasta hæli þeirra var
einnig í hættu. John skipaði þá fyr-
ir: „Inn í sjónvarpsherbergið!“ Þetta
var það herbergi, sem fjærst var
vindáttinni.
John lagði handlegginn sem
snöggvast utan um konu sína. Janis
skildi hann. Hún sat þarna hríð-
skjálfandi af átökum vindsins,
regnsins og af helköldum ótta, og
hélt dauðahaldi um tvö barnanna.
Hún baðst fyrir án þess að segja
orð: Góði guð, veittu mér styrk til
þess að afbera það, sem ég verð að
afbera. Hún fann til ofsareiðí gegn
fellibylnum. Við látum hann ekki
sigra, hugsaði hún.
Koshak gamli fann til innbyrgð-
ar reiði. Hann fann sárt til þess að
geta ekki gert neitt til þess að berj-
ast gegn fellibylnum. Hann náði í
sedrusviðarkistur og tvíbreiða dýnu
innan úr svefnherbergi og fór rr.eð
það fram í sjónvarpsherbergið án
þess að hugsa út í það, til hvers hann
æltaði að nota þetta. Á sama augna-