Úrval - 01.06.1970, Síða 111

109
ÞER TEKST ÞAÐ, VINUR!
fólk, sem er í góðri vinnu og hefur
efni á að búa sig upp á við slík
tækifæri. Það er ekki þetta fólk,
sem skapar þessi vandræði“.
„Dettur þér nokkurt ráð í hug“?
„Já, já. Við skulum halda þá
beztu rock- ‘n‘-roll- hljómleika,
sem nokkurn tíma hafa verið haldn-
ir í Vesturbænum".
Á hljómleikum þessum komu að-
eins fram atvinnumenn. Og voru
þeir mikið auglýstir. Ýmis félaga-
samtök og meðlimir óaldarflokka
útbýttu miðum. Og daginn, sem
hljómleikana skyldi halda, troð-
fylltist Miðgarðsbíóið algerlega, en
það er stærsta bíóið í Lawndale-
hverfinu. Þar voru hvorki meira né
minna en 1400 börn og unglingar
og 261 fullorðinn. Símalagningar-
og símaviðgerðarmenn gengu um í
anddyrinu, klæddir vinnufötum, og
útbýttu rjómaís og töluðu við
krakkana.
A1 átti viðtöl við starfsmenn
símafélagsins uppi á leiksviði í hlé-
um. Þegar einn strákur meðal
áheyrenda varð leiður og fór að
hafa hátt, sagði A1 bara: „Taktu
það rólega, vinur! Þetta er ókeyp-
is sýning, svo að þú verður lika að
hlusta á auglýsingarnar alveg eins
og í sjónvarpinu. Hljómsveitirnar
eru ekki alveg búnar að „spila út“.“
Viðgerðarmaður einn gekk nú
upp á leiksviðið. „Heyrið þið,
krakkar," sagði hann, „ég er bara
að reyna að vinna fyrir mér, eins
og þið verðið einhvern tíma að
gera. Hvernig haldið þið, að kon-
unni minni og börnunum liði, ef
verkstjórinn minn hringdi heim
einhvern daginn og segði þeim, að
ég væri á sjúkrahúsi að láta sauma
saman höfuðskurð?“ Það varð löng
þögn í bíóinu, þegar „orðsending-
in“ komst á leiðarenda.
Næst talaði A1 um skemmdar-
verk þau, sem unnin væru á síma-
tækjum og símaklefum. „Hvernig
færi, ef einhver í fjölskyldu ykkar
yrði veikur og þið þyrftuð að
hringja í hvelli. Þið munduð þá
hlaupa niður í anddyri. Jú, þarna
er síminn svo sem . . . það er að
segja bara símalínan . . . því að það
er búið að rífa símann sjálfan burt.
Þessir menn hérna uppi á leiksvið-
inu eru nágrannar ykkar. Þeir eru
bara að reyna að vinna fyrir sér
og sínum, og þeir leysa af hendi
gott starf. Þið skuluð ekki gera
þeim þetta alltof erfitt. Hvernig
væri nú að veifa til þeirra og kalla
„halló“, þegar þeir aka framhjá
ykkur í litlu grænu símabílunum
sínum?“
Það var einmitt þetta, sem átti
eftir að gerast æ ofan í æ. Krakkar
og unglingar byrjuðu að veifa til
símamannanna í grænu bílunum.
Og á næstu 5 mánuðum eftir þessa
hljómleika var aðeins um að ræða
fimm árásir á símamenn eða
skemmdarverk á símum og síma-
klefum í hverfi þessu. Þetta var al-
gert met.
HÓLMGÖNGUÁSKOKUN
A1 starfar aðallega meðal blökku-
fólksins í Lawndalehverfinu, en
stundum gætir áhrifa hins sterka
persónuleika hans langt út fyrir
endimörk þess. Eina helgina, þegar
hann átti alveg frí aldrei þessu
vant, fór hann í ökuferð með