Úrval - 01.08.1971, Page 34

32
TJRVAL
BÖRNIN.
Mér kemur ekki til hugar að hægt
sé að bjarga öllum þeim börnum,
sem hlotið hafa það sorglega hlut-
skipti, að alast upp án þess að eiga
raunverulegt mál eða föðurland. En
ég vil benda á, að margir kennarar,
sem kunna bæði málin og einnig
félagsmálaráðgjafar, geta að nokkru
hjálpað börnunum í skólanum og
það sem ég tel enn mikilvægara,
hjálpað fjölskyldunum til að skilja
hvar þær eru á vegi staddar. Þær
verða að þaulhugsa og taka ákvörð-
un um, hvað þær ætla að gera í
náinni framtíð. Þær tvær leiðir,
sem mér virðast heppilegastar án
þess að valda börnunum of miklu
tjóni eru, annað hvort að stytta
dvölina í nýja landinu eins og mögu
legt er, svo börnin geti snúið heim
og lært móðurmálið sæmilega með-
an tími er til, eða dvelja svo lengi
í nýja landinu að börnin læri mál-
ið svo vel, að það verði þeirra aðal-
mál. Ég veit, að þetta getur valdið
tilfinningaflækjum, en engu að síð-
ur er það vandamál, sem hver fjöl-
skylda verður að leysa og sem yfir-
völd allra þeirra landa ,sem taka
við innflytjendum, verða að að-
stoða við. Spurningin er alþjóðleg,
en vegna hins norræna vinnumark-
aðar hefur hún sérstaka þýðingu
fyrir Norðurlönd.
HVAÐ HÆGT ER AÐ GERA.
Þetta fólk verður af eðlilegum
ástæðum alla jafna rótlaust. Því
finnst þjóðfélagið vera sér mótsnú-
ið og skilur venjulega ekki að þeirra
eigin vankunnátta er aðalorsök
vandræðanna. Oft verður félags-
málaskrifstofurnar einu stofnanirn-
ar, sem að vissu marki reyna að
hjálpa þessu óhamingjusama fólki
og stundum liggur leiðin þaðan til
sakamálayfirvaldanna. Þetta er
skuggaleg, en því miður, raunsæ
mynd af örlögum margra innflytj-
enda, ef ekki á einhvern hátt er
hægt að stemma stigu við þessari
óheillaþróun.
Ég var að ræða vi'ð vin minn uim tilhneigingu fylkis- og ríkisyfirvalda
til þess að eyða miklum fúlgum af skattfé skattgreiðenda í ónauðsyn-
legar framkvæmdir. Sem dæmi nefndi ég, að Vegamáladeild Texas-
fylkis hefði ákveðið, að Það yrði að hækka sum umferðarmerki upp
i 7 feta hæð yfir akbrautir í stað 5 — 6 feta, sem ihafði áður verið
venjuleg hæð. Ég sagði, að hað ætti ,því að hækka ýmis vegamerki um
eitt fet, sem mundi hafa í för með sér. stórkostlegan kostnað fyrir
okkur skattgreiðendurna.
„O, þú skalt ekki vera að finna að iþví“, sagði vinur minn. „Hefði
verið um ríkisyfirvöld að ræða, ihefðu þau lækkað alla vegi og götur
um. eitt fet í staðinn".
A. W. Saunders, eldri.