Úrval - 01.08.1971, Síða 73

HVAÐ ERU SÁLFARIR?
71
svöruðu fyrri listanum, en 251 þeim
síðari. Skýrslan, sem grein þessi er
byggð á, er bví grundvölluð á skráð-
um lýsingum þeirra karla og
kvenna, sem fyrir reynslunni urðu,
auk svaranna, sem þau gáfu við
spurningalistum stofnunarinnar.
Það var mjög mismunandi, hvað
langt var liðið frá því, að þessi und-
arlega reynsla hafði komið fyrir
fólkið. f sumum tilfellum voru það
mörg ár, en í öðrum aðeins nokkrir
dagar.
Þá voru 68% þeirra, sem fóru úr
líkamanum, konur, en 32% karlar.
Þessi mismunur sýnir alls ekki, að
þessi reynsla sé algengari meðal
kvenna, heldur aðeins, að þær eru
viljugri að skýra frá henni.
En hvað er þá þessi reynsla utan
líkamans eða sálfarir, eins og hún
er nefnd á íslenzku, að áliti sálfræð-
ingsins Celiu Green? Sálfarir (ecso-
matic experience) eru það, þegar
sýnilegir hlutir eru séðir á þann
hátt, að sjáandanum finnst hann
horfa á þá úr sjónstöðu, sem ekki
er bundin augum líkamans og lík-
amanum, heldur hefur aðsetur sjón-
skynjunarinnar flutzt út fyrir lík-
amann. Prófessor H. H. Price, fyrr-
verandi forseti brezka Sálarrann-
sóknafélagsins segir, að sálfarir séu
það, þegar manninum finnist hann
horfa á sinn eigin líkama að utan,
eins og um líkama einhvers annars
manns sé að ræða.
Sálfarir eiga sér stað við marg-
víslegustu skilyrði. Kona ein var á
gangi á götu í London, þegar hún
losnaði um stund frá líkamanum.
Hún segir: „Sg var mjög þreytt og
þurfti stöðugt að brýna mig áfram
við gönguna. Skyndilega heyrðist
mér skellirnir frá skónum mínum
eitthvað svo undarlegir, þegar þeir
lömdust við gangstéttina, svo ég leit
niður til að athuga hverju þetta
sætti. En þegar ég horfði niður, vildi
svo furðulega til, að vitund mín var
ekki í líkamanum, heldur vissi ég af
mér, þar sem ég sveif um á móts við
þak Worcester kirkjunnar og horfði
á sjálfa mig. Eg sá mig mjög greini-
lega. Þetta var milt sumarkvöld og
ég var léttklædd. Eg man, að ég
hugsaði þá með mér: Jæja, svona
lít ég út í augum annarra."
Þetta er dæmi um þá tegund sál-
fara, þegar líkami mannsins heldur
áfram að starfa að því er virðist á
eðlilegan hátt. En sálfarir geta einn-
ig átt sér stað í svefni, eða þegar
maðurinn er fullkomlega meðvit-
undarlaus af völdum slyss eða svæf-
ingar.
Sálfarir hafa átt sér stað, þegar
fólk er á gangi, eins og fyrrgreint
dæmi sýnir, vinnur við garðyrkju
eða heimilisstörf, ferðast eða þá þeg-
ar það hvílir sig.
Tólf prósent allra sálfaranna áttu
sér stað í svefni, 32 prósent, þegar
fólkið var meðvitundarlaust af völd-
um lyfja eða annarra ástæðna. Og í
slíkum tilfellum skýrðu margir frá
því, að þeir hefðu fylgzt með að-
gerðinni, sem gerð var á þeim, ef
þeir voru svæfðir vegna uppskurð-
ar, eða þeim atvikum, sem áttu sér
stað í kringum meðvitundarlausa
líkama þeirra.
Hér er frásögn manns, sem lenti
í bílslysi. „Þegar ég rankaði við mér,
lá líkami minn á gólfinu í apótek-
inu, en ég horfði á hann, þar sem